25η Μαρτίου, τι ήλιος!

Η μέρα από το πρωί ήταν υπέροχη!
Ωραίο συναίσθημα να ανοίγεις τα παντζούρια και να πλημμυρίζει το δωμάτιο ο ήλιος!
Ήρθε τελικά, σκέφτηκα...Αυτή είναι, η άνοιξη!
Σηκωθήκαμε πρωί πρωί, να φάει η Ζουζού και να φύγουμε για το πάρκο. 
Τελευταία με πιάνει μελαγχολία όταν θηλάζει. 
Τα τελευταία της γεύματα από το στήθος σκέφτομαι, και νιώθω ένα τσίμπημα στο στέρνο.. Ας κοιτάξω να το απολαύσω,όσο κρατάει ακόμα και ας την αφήσω να μεγαλώσει λιγάκι...
Άλλωστε έρχονται τόσες χαρές ακόμα!!


Πήγαμε στο κατ' ευφημισμόν "Πάρκο του Τρίτση" σχετικά μακρυά από το σπίτι μας αλλά εκεί θα συναντούσαμε φίλους. 
Τελικά στην Αθήνα τίποτα δεν είναι μακρυά σκέφτηκα αν δεν έχει κίνηση. 
Εγώ με σκέψη Θεσσαλονικιάς, δεν τρομάζω όταν είναι να πάμε κάπου "μακρυά" σε αντίθεση με τους πιο Αθηναίους που αγχώνονται 3 ώρες πριν...
Σύντομα φτάσαμε λοιπόν στο πάρκο...
Το αστείο της υπόθεσης; 
Η πόρτα είχε μπροστά ένα φυσικό εμπόδιο για τα ...μηχανάκια, σκέφτηκε ο ειδικός που το τοποθέτησε!!

Όλα τα υπόλοιπα περνάνε μόνο από πάνω!!!
Αχ Ελλαδίτσ μου, φοράς και τα γιορτινά σου σήμερα...




Από πάνω λοιπόν...


Και να' μαστε...


Ψηλά επιβλητικά καταπράσινα δέντρα που σε προσκαλούν να κοιτάξεις τον ουρανό. 
Κοιτάζοντας για λίγη ώρα ψηλά ελαφρώς ζαλίζεσαι και τα χρώματα γίνονται πιο ζωντανά.
Θυμήθηκα το δημοτικό σχολείο που πήγαινα στην Θεσσαλονίκη. Μια πελώρια αυλή με γήπεδα μπάσκετ και ποδοσφαίρου, παιδική χαρά και πολλά παγκάκια και κυρίως...
Γύρω γύρω η αυλή περιτριγυρισμένη με κυπαρίσσια. Μία χρονιά που φυσούσε πολύ,ένα δέντρο, μάλλον γέρικο, έπεσε και είχα τόσο στεναχωρηθεί! 
Πεθαίνουν και τα δέντρα;
Αναρωτήθηκα,μια που είχε πεθάνει πρόσφατα ο παππούς μου και το μόνο που κατάλαβα ήταν το σινεμά που μας πήγαν για να μας απασχολήσουν την ώρα της κηδείας.Ποτέ δεν κατάλαβα που πάνε οι πεθαμένοι όταν φεύγουν. 
Ας έχει ο καθένας λοιπόν την δική του θεωρία..


Δεν είναι παράξενο πως λειτουργούν τα στερεότυπα; Τα κυπαρίσσια είναι καταδικασμένα να μας φέρνουν αναμνήσεις λιγάκι μελαγχολικές, μας χαρίζουν όμως την ευκαιρία να ανακαλέσουμε εικόνες ανθρώπων που έφυγαν και καμιά φορά στην καθημερινότητα ξεχνάμε να τους σκεφτούμε.
 Αυτό το δέντρο είναι πιο...φιλικό.Σαν να έχει ανοίξει διάπλατα τα χέρια του να αγκαλιάσει το κοριτσάκι που κάνει ποδήλατο. Φιλόξενο παρόλο που δεν έχει φύλλωμα.
Το μέρος είναι γεμάτο με παιδάκια κάθε ηλικίας που κάνουν ποδήλατο και είναι σαν να είσαι στα συγκρουόμενα!


Φυσικά όπου υπάρχουν παιδάκια δεν λείπουν ποτέ οι διάφοροι μικροπωλητές που προσπαθούν να δελεάσουν τους μικρούς καλικάντζαρους.
Πολύχρωμες ρόδες με μπαλάκια!Είναι τόσο ωραία το χρώματά τους στον ήλιο που μέχρι και εγώ τις χάζευα!


Α! και οι άνθρωποι μπαλόνια! 

 Τα κλασσικά μπαλόνια με το ήλιον που κάνει την φωνή λεπτή και πολύ αστεία!!

Η άνοιξη είναι παντού τριγύρω. Ανθισμένα απρόσκλητα κίτρινα ανθάκια έχουν κατακλύσει τον χώρο. Ή μήπως είμαστε εμείς οι απρόσκλητοι επισκέπτες... 
Λευκά λουλούδια, 
Μωβ,
και φυσικά ποτέ δεν λείπει από την φύση το κόκκινο της φωτιάς.
Η φύση μας αγαπάει σκέφτηκα. Είμαστε κομμάτι της. Αν την αγαπούσαμε και εμείς λίγο περισσότερο θα ήταν ακόμα πιο γενναιόδωρη μαζί μας. 
το νεράκι...το πολύτιμο νερό που τόσο δεδομένο το θεωρούμε στον δυτικό πολιτισμό και το ξοδεύουμε αλόγιστα σε πισίνες, γκαζόν ή για να δροσίσουμε τον δρόμο, όπως λένε οι παλιές.
Φυσικά από το "πάρτυ"της άνοιξης δεν έλειπαν τα αξιαγάπητα τετράποδα. Ο συγκεκριμένος φίλος αφού κατούρησε το παρακάτω δέντρο ρεμβάζει...



Πήγα από κάτω να δω τι βλέπει. Υπέροχο! Έχει γούστο ο φίλος μας σκέφτηκα.


Το παγκάκι ήταν σαν να μιλάει, 
τι αληθινό... το παγκάκι δέχεται ανθρώπους κάθε λογής.
Καλοντυμένους γιάπηδες με το laptop τους, κακοντυμένους μετανάστες που δεν έχουν που να πάνε, ερωτευμένα παιδιά που ζούνε το πρώτο ραντεβού τους, τον παππού με την γιαγιά που η σύνταξή τους δεν τους επιτρέπει πλέον περισσότερα.
το παγκάκι δεν κάνει διακρίσεις.
Η θέα από το παγκάκι υπέροχη και δωρεάν για όλους. Τι ωραία εικόνα, η μητέρα με τα παιδάκια της φαντάστηκα.
Τρελαίνονται για τις πάπιες τα παιδάκια. Όπως ο Νιλς Χώλγκερσον που ταξίδευε με τις χήνες του. Ο μικροσκοπικός σοφός που αγαπούσε τον ουρανό και την ελευθερία.


Πέρασε όμως η ώρα και φύγαμε για τον μπακαλιάρο με σκορδαλιά φυσικά, στο σπίτι της θείας. 
Τι ωραία δεν έχω και να μαγειρέψω!


Ένα δείγμα του τι φάγαμε, και μετά φυσικά το γαλακτομπούρεκο της Χριστίνας στην μεταμόρφωση. Υπέροχο! 
Η Χριστίνα όταν το αγόρασα μου είπε κουράγιο, μια που εγώ δεν επρόκειτο να φάω μπουκιά!!!
Έχω άλλα 4 κιλά να χάσω ακόμα από την εγκυμοσύνη και σκοπεύω να πετύχω τον στόχο μου!!


Μετά καφεδάκι στον υπέροχο κήπο και ηρεμία...




Περάσαμε υπέροχα!!
Ευχαριστούμε!



Σχόλια

  1. Γλυκό μου Μαριανθάκι...τι υπέροχη ημέρα....πόσα πολλά είδατε. Όμορφα χρώματα, όμορφα τοπία και παντού λουλούδια.Η Αθήνα με τις ομορφιές της και εκεί ανάμεσα η Ζουζού και η πρώτη της Άνοιξη!! Έχεις δίκιο που μελαγχολείς με το θηλασμό, είναι ένας δεσμός που σιγά σιγά λύνεται και ο απογαλακτισμός είναι το δεύτερο σκαλοπάτι....το πρώτο ήταν ο λώρος...κι έχετε ακόμη πολλά κι εμείς μαζί!!φιλιά γλυκούλα...Δείξε μας κάποιο από τα όμορφα κοσμήματα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Αθήνα έχει τελικά πολλές ομορφιές!Ούτε ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, με την δουλειά εννοώ...τέλος πάντων

    Είναι μια γλυκιά άτιμη θλίψη.Δεν περίμενα να δυσκολευτώ με τον απογαλακτισμό αλλά...τι να κάνω, μάλλον δεν μπορώ να αποφύγω την δυσκολία.
    Εσείς είστε πιο προχωρημένοι με τον κούκλο Άγγελο και τον μικρό Γιώργο.
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Θεσσαλονικιά μου! (Κι εμείς από Θεσσαλονίκη είμαστε). Πολύ ωραίο κείμενο αλλά και οι φωτογραφίες σου είναι πανέμορφες! Επιμένω να τις μεγαλώσεις γιατί χάνουν έτσι μικρούλες!
    Τι ωραίος ο θηλασμός! Ισως κάποιες να λένε μπλιαχ ή σιγα τώρα. Αλλά προσωπικά για μένα ήταν από τα ομορφότερα πράγματα που βίωσα στην βρεφική ηλικία των παιδιών. Θα ήθελα να κάνω και τρίτο μόνο και μόνο για να το θηλάσω! Ας είναι καλά η κρίση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ναι θα τις μεγαλώσω στην επόμενη ανάρτηση.
    Αλήθεια; στην Θεσσαλονίκη από που? τι ωραία!
    Και εγώ μένω ένα χρόνο στην Αθήνα και την ανακαλύπτω σιγά σιγά. Παρόλο που ερχόμουν πολύ συχνά για σεμινάρια και έχω γυρίσει το κέντρο κάθε φορά ανακαλύπτουμε καινούργια μέρη.
    Ναι μωρέ μην νομίζεις και εμένα παλιά μου φαινόταν όχι μπλιάχ αλλά δεν ήξερα αν θα το κάνω.
    Είναι μοναδικό συναίσθημα και ο δεσμός με το μωρό υπέροχος!
    Όχι ότι δεν υπάρχει και χωρίς τον θηλασμό, αλλά ο καθένας μιλάει για τα δικά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νόμιζα ότι σου είχα απαντήσει αλλά μάλλον δεν πήρε την απάντηση για κάποιο λόγο. Έγω μένω προς αεροδρόμιο. Η αδερφή μου μένει Ν. προάστια. Θα μπορούσα να ξανακάνω παιδί (3ο) μόνο και μόνο για να το θηλάσω πάντως! Ας είναι καλά η κρίση!
      Kathy

      Διαγραφή
  5. Γειά σου, Μαριάνθη.
    Όταν σε πιάνει μελαγχολία, το καλύτερο φάρμακο είναι να ασχοληθείς λίγο με το μπλογκ σου (αφού βέβαια τακτοποιήσεις πρώτα το μωρό). Σου εύχομαι να απολαύσεις κάθε στιγμή της ζωής σου με αυτό το υπέροχο πλασματάκι (πρόσεχε να μην παρασυρθείς με το μπλογκ και το παραμελήσεις. Το έπαθα εγώ με τα δικά μου παιδιά και...κάποια μέρα ξύπνησα και αντιλήφθηκα τι είχα κάνει. Μετά...φρένο). Να ξέρεις πως, ό,τι καλό μεταδίδεις από εδώ, θα σε γεμίζει χαρά και στο μέλλον. Και αν πάλι κουραστείς...θα έχεις την μικρή. Καλή σας διασκέδαση κάθε μέρα και Καλό Πάσχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ελένη καλωσόρισες!
    Είναι για μένα καινούργια και μέχρι στιγμής απρόσμενα ευχάριστη εμπειρία το blog. Για να δούμε... Η επικοινωνία με αγνώστους που σου μιλάνε σαν να σε γνωρίζουν είναι γοητευτική!
    Καλό Πάσχα και σε εσένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις