Ρυζάλευρο

Τα πρώτα γεύματα της μικροζουζούς....


Ποδίτσα πλαστική για ευνόητους λόγους, κουταλάκι σιλικόνης για να είναι μαλακό, βρασμένο νερό κατά προτίμηση, καρεκλάκι φαγητού ή κάπου βολικά να κάθεται, κανένα δύο παιχνιδάκια μήπως χρειαστούν, πανάκια για να την σκουπίζω...και είναι όλα έτοιμα!
Ξεκινάμε!
Το μωρό όλο έκπληξη και απορία γουρλώνει τα ματάκια του και γελάει. Αρπάζει το κουταλάκι για να το βάλει στο στόμα, όπως κάνει με το κάθε τι σε αυτή την ηλικία. Πιάνει το φαγητό της με απορία για να δει τι είναι. Πασαλείβεται...
Εξερευνά τον κόσμο της...
Γελάει και της τρέχουν λίγα σάλια!!
Τρώει μερικές κουταλίτσες και μετά κλαίει..κλαίει...κλαίει...Αναζητάει κάτι να πιπιλίσει...
Στεναχωριέμαι αλλά σκέφτομαι ότι είναι εκπαιδευτική διαδικασία. Δύσκολος ο απογαλακτισμός και για εκείνη και για εμένα... 
Σκέφτηκα να φάω λίγο μήπως και με μιμηθεί. Έπιασε!! Τώρα θέλει να φάει σαν εμένα!! 
Φαφουτάκι μου!
Το ενδιαφέρον της κρατάει λίγο.
 Τραγουδάκι γρήγορα
"Μα σας λέω την αλήθεια και δεν είναι παραμύθια, το κεφάλι του κουνάει, είναι η ώρα που πεινάει, το κουνάει και φωνάζει, την φωνούλα ανεβάζει, τρέξε γρήγορα μανούλα για να φάει η μκρούλα....."


Προσπαθεί και τελικά τα καταφέρνει σιγά σιγά! Η πείνα της κοπάζει και η αγωνία της μειώνεται. 
Στο προσωπάκι της ζωγραφίζεται ένα πλατύ χαμόγελο ανακούφισης και επιτυχίας!


Είναι μαγική η χαρά της όταν κάνει καινούργια πράγματα..μαγική και για μένα!


"Τελικά κατάφερα να φάω με αυτό το μαλακό μακρόστενο πράγμα (ή αλλιώς κουταλάκι)"