Επιτέλους ήλιος!

Επιτέλους Ήλιος! 
αναφώνησα το πρωί και γρήγορα γρήγορα ετοιμαστήκαμε για βόλτα στην αγαπημένη μου παραλία της Θεσσαλονίκης!
Από την ημέρα που ήρθαμε έχει συνέχεια συννεφιά και βροχές οπότε οι βόλτες με την Ζουζού δεν ήταν εύκολες. 
Ευκαιρία για μένα να την αφήσω στην γιαγιά της και να βγω μόνη μου. Δυσκολεύτηκα λιγάκι να την αποχωριστώ και να την αφήσω "σε ξένα χέρια" (χα)αλλά το έκανα για να μπει και αυτό σιγά σιγά στην αυτοκόλλητη ζωή μας. 
Την Παρασκευή ήρθε και ο μπαμπάς της από την Αθήνα και μας έκανε έκπληξη!!
Τι ωραία λατρεύω τις εκπλήξεις!!
Έτσι ο ήλιος την Κυριακής δεν άφηνε κανένα περιθώριο για δεύτερες σκέψεις.
ΠΑΜΕ ΒΟΛΤΙΤΣΑ!!
Καταγάλανος ουρανός, ζέστη και καλοί φίλοι!Υπέροχα!
Φτάσαμε πρώτοι γιατί μένουμε κοντά στην θάλασσα, πήραμε λοιπόν το καφεδάκι μας,έναν πελώριο ΦΡΑΠΕ που είχα να πιω μήνες λόγω θηλασμού αλλά είπα να την κάνω την ατασθαλία... 
καθίσαμε στο πεζούλι και ρεμβάζαμε...
Τι υπέροχη εικόνα δεν θα την χορτάσω ποτέ και πάντα θα μου λείπει...
Σε λίγο καταφθάνουν και οι μεγάλοι και μικροί φίλοι μας που ξαμολιούνται τρέχοντας για να παίξουν.
Τι εύκολα που κάνουν φίλους τα παιδιά , σκέφτηκα. Πόσο ανοιχτά είναι στους ανθρώπους, αγνά και καλοπροαίρετα.
Δυο μικρά άγνωστα κοριτσίστικα χεράκια ενώθηκαν για να δημιουργήσουν μαζί τον δικό τους φανταστικό κόσμο,
ενώ τα αντράκια της παρέας με τις ρόδες τους, κόβουν βόλτες πάνω κάτω αναζητώντας περιπέτειες.
Ξαφνικά ακούμε φωνές, "Αχιλλέα Αχιλλέα".Ένας πατέρα έτρεχε. Είχε χάσει τον μικρό Αχιλλέα 3,5χρονών που φορούσε τζίν παντελόνι και μπλέ μπλούζα ριγέ.Του αρέσουν οι μπάλες είπε. 
Ο άνθρωπος έτρεχε σαστισμένος και προσπαθούσε να εντοπίσει το παιδάκι. 
Χωριστήκαμε και εμείς να βοηθήσουμε. 
"Αχιλλέα Αχιλλέα"
Δάκρυα ήρθαν στα μάτια μου που δεν μπόρεσα να συγκρατήσω...
Αν δεν βρεθεί;Αν τον πήραν;Αν χάθηκε;
Αν ήταν το δικό μου παιδί στη θέση του...
Τα μικρά κοιτούσαν σαστισμένα. 
Είναι τόσο ατρόμητα, τόσο αθώα, φεύγουν μακρυά σε δευτερόλεπτα...
Τελικά ο μικρός Αχιλλέας βρέθηκε.Ευτυχώς!Ήταν λίγο πιο πέρα και έπαιζε αμέριμνος νιώθοντας μάλλον ασφάλεια ότι οι γονείς του τον προσέχουν. 
Τυχερούλης...δεν έζησε στιγμή την αγωνία των γονιών του...
ευτυχώς βρέθηκε..
Και η μέρα συνέχισε να είναι όμορφη και ηλιόλουστη...


φιλιά από την Θεσσαλονίκη,
και το Πάσχα...δεν ήρθε ακόμα



Σχόλια

  1. φιλιά μικρή μου...είσαι τόσο κοντά...η πόλη σε υποδέχθηκε με βροχή κι έτσι δυστυχώς θα συνεχίσει!! Είδα και την κόρη μου στις φωτο...Η Ζουζού θεά...ποζάρει σαν τη μάνα της ως star!! Μικρή θα ήθελα τόσο να σας δω αν μείνετε και την επόμενη εβδομάδα που θα ξαδιάσω ίσως τα πούμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό Πάσχα! Εμείς ξεκουραζόμαστε! Μπήκα σύντομα να δω τα δικά σας!
    Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατερινάκι μου χρόνια πολλά.
    Πήγαμε στο χωρίο του Δ. και τώρα Αθήνα. Ίσως την άλλη φορά να βρεθούμε να γνωρίσεις και το κοριτσάκι μου!!Καταλαβαίνω πως είναι τις γιορτές. Και μεις που ερχόμαστε για λίγες μέρες δεν ξέρουμε ποιον να πρώτο δούμε κάθε φορά!
    Το λατρεύω αυτό!!
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις