Κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες...

Έχουν περάσει μεσάνυχτα και έχω μείνει μόνη μου. 
Η Ζουζού κοιμάται ώρες τώρα το ίδιο και ο Δ. 
Βγαίνω στο μπαλκόνι να καπνίσω ένα νυχτερινό τσιγάρο και σκέφτομαι. 
Η ζωή μου έχει αλλάξει δραματικά μέσα σε ένα χρόνο και κάτι. 
                                                           Συμφωνία ζωής,
Δημιουργία ζωής,
Μετακόμιση στην Αθήνα, και...

Ήρθε το κοριτσάκι μας

Εγώ,σε άδεια από την δουλειά που τόσο αγαπάω, κάνω πραγματικότητα αυτό που πάντα έλεγα για πλάκα.
 "Πως θα γίνει να κάθομαι και να με πληρώνουν!!!"

Πως γίνεται ο άνθρωπος να θέλει πάντα και κάτι άλλο από αυτό που έχει;
Πέρασαν σχεδόν 8 μήνες και το πνεύμα μου ανήσυχο ψάχνει λύσεις. Θέλω να κινηθώ, να ψάξω και να βρω πράγματα δικά μου, να εξελίσσομαι. Φυσικά και τρώω πολύ χρόνο της ημέρας μου φροντίζοντας την Ζουζού!Αλλά δεν μου αρκεί!Χρειάζομαι ενέργεια, αδρεναλίνη και κυρίως ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ!
Βάζω ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί, κάτι που σπάνια κάνω, ανάβω τα κεριά και παίρνω θέση...
Ας κάνω ένα ταξίδι στο παρελθόν για να πάρω δυνάμεις και ιδέες για το μέλλον...
Κοιτάζω παλιές φωτογραφίες...

2005, Δώρο - φάρσα στον κουνιάδο μου στα γενέθλιά του. Το είχα πάρει για μένα φυσικά, ενώ το κανονικό του δώρο ήταν σχετικό με τον μοντελισμό!
Έπρεπε να βλέπατε την φάτσα του όταν με ευχαρίστησε!! 
Απόκριες σε μπαράκι στην Θεσσαλονίκη. Οι ωραιότερες που έχω περάσει ποτέ. Εκεί με έριξε ο Δ. και ήξερα πως θα είναι για πολύ!
Αγαπημένος μου φίλος, κλειστός και κάποτε συνεσταλμένος. 
Τώρα έχει αλλάξει, είναι αποφασιστικός και δυναμικός, καμιά φορά και ξεροκέφαλος. Τον αγαπώ πολύ και χαίρομαι και καμαρώνω για την εξέλιξή του...
Οι άνθρωποι αλλάζουν!Αλλάζουν όταν οι ίδιοι το θελήσουν. Αλλάζουν όταν τολμήσουν να παραδεχτούν πως υπάρχει κάτι που χρειάζεται αλλαγή. Αλλάζουν και γίνονται καλύτεροι. Τους ανθρώπους που αλλάζουν δεν τους φοβάμαι, γιατί ξέρουν να ακούνε και να μετακινούνται. 
Εδώ αγκαλιά με ένα λούτρινο...έτσι γιατί και οι "σκληροί άντρες" χρειάζονται μια αγκαλιά που και που!!
Ψιλή κουβέντα με τις αγαπημένες μου κουμπαρούλες τρώγοντας παγωτό. Πόσο μου λείπουν...Στα όρθια, στα γρήγορα, στα βρώμικα. Στην παλιά τους κουζίνα, για να προλάβουμε να πούμε και τίποτα μόνες μας...
Θα μιλήσουμε για τα πάντα και αυτό είναι ανακουφιστικό. Θα πούμε την αλήθεια έστω και αν αυτή πονάει και αυτό είναι πολύτιμο. Θα γελάσουμε μέχρι δακρύων και αυτό είναι διασκεδαστικό.Θα κρατήσουμε μυστικά και ιστορίες που έχουν αξία απλά και μόνο γιατί τα λέμε μεταξύ μας, όχι γιατί είναι στ' αλήθεια μυστικά. Οι "σκατίτσες μου"...Δεν τις αλλάζω με τίποτα!
Μουσικές στο υπόγειο...ωραία βραδιά
Ο μικρός μου φίλος ο Σ. Έχει τώρα πια μεγαλώσει και πάει σχολείο. Εδώ στο σπίτι μου στην Θεσσαλονίκη βαφτίζουμε τα κουκλάκια μου. Δώσαμε σε όλα ονόματα και χαρακτηριστικά. Τους δώσαμε ζωή και φτιάξαμε μεταξύ τους σχέσεις. Πόσο εύκολα φτιάχνουν σχέσεις τα παιδιά, πόσο αγνά και ανοιχτά είναι και πόσο σκληρά όμως και αμείλικτα καμιά φορά. Αυτή είναι η φύση του ανθρώπου. Το ον με τα δύο πρόσωπα, τρυφερό και σκληρό.
Θυμήθηκα στιγμές ασφυξίας και απόγνωσης. Μου ήρθαν μνήμες στο μυαλό από γεγονότα σκληρά που ευτυχώς είναι παρελθόν. Το παρελθόν που μας καθορίζει και γράφει επάνω μας. Το παρόν όμως και το μέλλον είναι στο δικό μας χέρι και το ξέρω καλά, το πιστεύω και ζω με αυτό. 
Ένα παιδικό χαμόγελο την ημέρα των Χριστουγέννων. Την αγαπούσα πάντα αυτή την γιορτή. Λατρεύω τα λαμπάκια και τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, τα δώρα και την γέμιση της γαλοπούλας!
Ο μικρός αγαπημένος φίλος μου. Από δύο χρονών συζητούσα μαζί του τους προβληματισμούς του και τους δικούς μου, ότι μπορείς να πεις σε ένα παιδάκι φυσικά. Ένα παιδί σου λέει πάντα την αλήθεια. Και ένα τέτοιο παιδάκι σου δείχνει τον κόσμο μέσα από τα δικά του ψέματα. Με την τεράστια φαντασία του φτιάχνει κόσμους αλλοτινούς παραμυθένιους που μοιάζουν τόσο αληθινοί. Είναι παιδί. Είναι παιδί και μπορεί να σκεφτεί οτιδήποτε και να πει ότι σκέφτεται. 
Θυμάμαι μια φορά, είχε κάνει συμφωνία με την μαμά του, να μαζέψει μόνος του όλα του τα παιχνίδια που είχε αραδιάσει στο πάτωμα. Εκείνος ήθελε βοήθεια και η μητέρα του του έλεγε "όχι θα κρατήσουμε την συμφωνία μας και θα τα μαζέψεις μόνος σου". 
Έτσι με μεγάλη φυσικότητα και για να κάνει το δικό του, γύρισε προ την άλλη πλευρά και είπε στο κενό : "έλα Βαγγέλη να με βοηθήσεις να τα μαζέψουμε". Έτσι ξεκίνησε με όρεξη να τα μαζεύει, φτιάχνοντας την πραγματικότητά του όπως ήθελε...
Βραδυνή έξοδος με φίλες από την δουλειά. Τι ωραία βράδια...τι συζητήσεις ατελείωτες ψυχοθεραπευτικές με γέλιο και κλάμα, προβληματισμούς, αδιέξοδα και λύσεις. Πολλές λύσεις... άλλωστε το "επιβάλλει" και η δουλειά μας. Ένα πρόβλημα έχει τουλάχιστον δύο λύσεις...Το πίστευα στην δουλειά μου, το εφαρμόζω στην ζωή μου. Δεν υπάρχουν αδιέξοδες ζωές. Υπάρχουν φοβισμένοι άνθρωποι και ο φόβος ακινητοποιεί και κάνει την ζωή να μοιάζει με αδιέξοδο. 
Ξημερώματα στην Θεσσαλονίκη για μια βόλτα με το καραβάκι. Πω πω !ξέχασα το όνομά του...κρίμα...και κάποτε, παλιά μου άρεσε πολύ αυτή η βόλτα. Έχω περάσει όμορφες στιγμές σε αυτό το καραβάκι το καλοτάξιδο. 
Μια αγκαλιά...μια αγκαλιά ζεστή, φιλόξενη, με κατανόηση, έτοιμη να συμπαρασταθεί, να είναι εκεί με τον τρόπο της. Η φίλη μου η Δ. Με αυστηρές αρχές και στάσεις, που συγκινείται όταν της μιλάς από καρδιάς και δίνει απλόχερα, γενναιόδωρα. Το αγαπημένο μου στην Δ. είναι όταν γελάει μέχρι δακρύων!!
Το γέλιο είναι λέει, υγεία. Μ' αρέσουν οι άνθρωποι πού γελάνε δυνατά χωρίς αναστολές. Ανοιχτόκαρδοι, ζωντανοί, θορυβώδεις!!
Η ζωή πέρασε γρήγορα και άφησε τα σημάδια της ανεξίτηλα. Έχω πολλά να θυμάμαι.
 Είμαι πλούσια...σκέφτηκα...
Θυμήθηκα το γκρέμισμα του σπιτιού μας...δύσκολη στιγμή και δεν ήμουν μπροστά. Την φωτογραφία την έβγαλε η αδελφή μου...
Φίλες παιδικές που γράφουν στην ζωή μου πάνω από 25 χρόνια.Παναγία μου, γέρασα!!!!!Από μικρά κοριτσάκια κάνουμε παρέα στην παλιά μας γειτονιά. Πηγαίναμε σε διαφορετικά σχολεία. Εγώ παιδί του κέντρου, είχα όμως φίλους στην γειτονιά. Μικρά παίζαμε με τα χώματα, στην εφηβεία πηγαίναμε σε πάρτι μαζί και καταστρώναμε μικρά αθώα ψέματα για να γυρίσουμε όσο πιο αργά γίνεται στο σπίτι. Αυτές με πάντρεψαν, και οι δύο μαζί.
Θυμήθηκα στιγμές στην ζωή μου που πίστευα ότι κάποιοι με κοιτάνε "αφ' υψηλού" μέχρι που κατάλαβα ότι απλά εγώ στεκόμουν χαμηλότερα και το επέτρεπα. Χρειάστηκε απλά να αλλάξω θέση δεν ήταν εύκολο και καμιά φορά ακόμα νιώθω πως χρειάζεται να θυμάμαι. 
Έξοδος "κρεπάλη" με φίλους...α πα πα!!
Οι αγαπημένες μου διακοπές πολύ μακρυά...Λατρεύω τα ταξίδια,θα σας μιλήσω άλλη φορά για αυτά. 
Όταν ένα παιδί κουρνιάσει στην αγκαλιά σου και κοιμάται σε εμπιστεύεται, σε τιμάει, σου δίνει την ευκαιρία να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Μετά είναι στο χέρι σου...
Μαλλί της γριάς..πω πω πόσο πίσω με πάει σχεδόν τόσο που δεν θυμάμαι τον εαυτό μου. 
Κάτω από το νερό έχει ησυχία και όλοι οι θόρυβοι περνάνε από φίλτρο. Είναι υπόκωφοι και σαν πνιγμένοι. Θέλω να βγω στην επιφάνεια...Ήταν απλά μια δοκιμή. Δεν κάνω για καταδύσεις με πιάνει κλειστοφοβία εκεί κάτω. Δεν είμαι ψάρι και δεν θέλω να γίνω. 
Έτσι τα καλοκαίρια που οι άλλοι ήταν κάτω από το νερό εγώ...
Ήλιος, θάλασσα, καφεδάκι και βιβλίο. Μπορώ να μείνω χρόνια έτσι και να το απολαμβάνω...Και σκέφτομαι, σκέφτομαι ώρες πολλές και απολαμβάνω την εσωτερική αυτή διαδικασία...
Κάτι σαν αυτό που κάνω τώρα. 
Σκέψεις, εικόνες, αναμνήσεις, ερωτηματικά,απαντήσεις, συμπεράσματα, διαπιστώσεις, λύσεις, χαμόγελα και δάκρυα...
Αυτή είναι η ζωή μου και με αλλάζει. Μου δείχνει κάθε φορά και διαφορετικές πλευρές της, νέους δρόμους και αυτό είναι το μαγικό. Δεν είναι ποτέ ίδια. Ακόμα και όταν επαναλαμβάνεται αλλάζουν οι πρωταγωνιστές και οι κομπάρσοι. Πονάει αυτό καμιά φορά. Εγώ δεν έχω παρά να τολμάω. Να τολμάω να δοκιμάζω πολλούς ρόλους και να κρατάω εκείνους τους ρόλους που αγαπάω. 
Δεν τα καταφέρνω πάντα...τα καταφέρνω όμως συχνά και αυτό μου αρκεί.
Συχνά μπορώ και ονειρεύομαι. Συχνά έχω στόχους στο μυαλό μου και έχω να παλέψω για να τους πετύχω. Συχνά αλλάζω θέση τα έπιπλα στο σπίτι και τα πράγματα μέσα μου.  
Αυτό έχω να κάνω να βάλω καινούργιους στόχους αφού γιορτάσω πρώτα ότι έχω πετύχει...












Σχόλια

  1. φανταστική ανάρτηση! ήταν σαν να μου διηγήθηκες την ζωή σου χωρίς λεπτομέρειες. Πήρα όμως μια γεύση, μια μικρή εικόνα! θέλω κι άαααααααλλο! Μου αρέσει κι εμένα πότε πότε να βλέπω φωτ. άλμπουμ! Γελάω και κλαίω.....
    Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι...ωραία ταξίδια..στιγμές που έφυγαν για πάντα και αυτό πονάει!!!στιγμές που ήταν διασκεδαστικές, όμορφες,ζωντανές και αυτό κάνει την ζωή γεμάτη...

      Διαγραφή
  2. ομορφούλα μου καλημέρα!! Τον πρώτο μου καφέ τον πίνω μαζί σου...(όπως παλιά θυμάσαι;) και τον δεύτερο θα τον πιω σε λίγο με τον σκληρό που ήταν από βούτυρο!! χε χε έχουμε ραντεβού σε μια ώρα.... Όμορφες εικόνες μια ζωής που μπορεί να πέρασε αλλά την κράτησες γερά και την κρατάς ακόμη μέσα από τους ανθρώπους.Εκείνο το σχόλιο το "με κοιτούσαν αφ' υψηλού αλλά εγώ ήμουν πιο κάτω" με τρέλανε...υπέροχο!! Μου λείπεις φίλη μπλόγκερ πρώην συναδέλφισσα σκατούλα!!Η φωτογραφία που διαβάζεις στην αμμουδιά όνειρο και η φώτο αφύψηλού μοιάζει Στομιάκι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να κάνω μαθαίνω και εγώ μεγαλώνοντας...

      Καφεδάκι με τον κουμπαρούλη μου στην παραλία;Πεθαίνω από την ζήλια, πεθαίνω, σας μισώ πολύ!!!!!!

      Διαγραφή
  3. Καταπληκτική ανάρτηση!!! Δεν έχω λόγια... είναι κατάθεση ψυχής!!Σ'ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας, τις υπέροχες στιγμές σου! Να'σαι καλά και ελπίζω να τα λέμε συχνά! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Έλενα,
      η αλήθεια είναι ότι γίνεται κανείς πλουσιότερος όταν μοιράζεται, έτσι δεν είναι?
      φιλιά

      Διαγραφή
  4. γεια σου ευχαριστω για την επισκεψη και εγραφη ως αναγνωστρια στο σπιτακι μου το οποιο ευχομαι να σου δωσει ομορφες στιγμες

    εγινα και γω αναγνωστρια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαριάνθη καλώς σε βρήκα! πολύ όμορφη ανάρτηση σαν να διάβασα μίνι-μυθιστόρημα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Βιργινία,
      σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!

      Διαγραφή
  6. Αχ ρε Μαριάνθη, τελικά οι άνθρωποι είναι ίδιοι και η αλήθεια τους τους φέρνει ακόμα πιο κοντά...Ηταν υπέροχο το ποστ σου! Είσαι τυχερή που τα έζησες αλλά και που τα αναγνωρίζεις και ευγνωμονείς για αυτά!
    Να σαι καλά, καλώς σε βρήκα και θα τα λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλώς όρισες Μίκα!
    ναι μάλλον η αλήθεια μας είναι για όλους η ίδια αν τολμήσουμε να την ομολογήσουμε, έστω που και που σε μικρές δόσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ ωραία ανάρτηση!!! Μια σύντομη αναδρομή! Μου άρεσε πολύ γιατί πήραμε μια γεύση από όλα! Φιλιά!!!

    http://beautystr.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις