Πρωτοχρονιά στην Θεσσαλονίκη...

Πίσω στα πάτρια εδάφη...

αυτή την φορά δεν ήθελα και πολύ να πάω είναι η αλήθεια. Με έπεισε ο Δ. και ανεβήκαμε τουλάχιστον με το αεροπλάνο, κάτι που δεν το διαπραγματεύτηκα καθόλου γιατί δεν θα άντεχα και τόσες ώρες αυτοκίνητο στο τέλος του έβδομου μήνα που ήμουν.
Αυτό το διάστημα, μάλλον λόγω της πίεσης ένιωθα την Θεσσαλονίκη μακρυά μου και τους ανθρώπους της το ίδιο. Όταν περνάμε κάτι μόνοι μας, ως οικογένεια, αναγκαζόμαστε να προσαρμοστούμε, να οχυρωθούμε και να κάνουμε οικονομία δυνάμεων για αυτά που με τόση χαρά περιμένουμε.
Τον ερχομό του μικρού μας...
Έτσι...δεν ήθελα και πολύ να δω κόσμο από την παλιά μου ζωή. Είναι στιγμές που μου λείπουν αφόρητα και άλλες πάλι που νιώθω καλά εδώ στην καινούργια μου ζωή. Πάντα όμως οι άνθρωποι κάνουν την διαφορά για μένα.
Το σπίτι μας εδώ το έχω αγαπήσει, έχει την σφραγίδα μας και αβιάστα το διαμορφώσαμε όπως θέλαμε με τον Δ. Μετά η Αλίκη έβαλε και εκείνη την υπογραφή της. Τώρα προσπαθώ να κάνω χώρο για τον μικρό που έρχεται.
Χώρο μέσα μου, μια που ήδη στην κοιλιά μου πιάνει αρκετό...χα! και χώρο ανάμεσά μας.
Το αγοράκι μας θέλω να νιώθει άνετα και ζεστά, να τον υποδεχτούμε με χαρά όπως του αξίζει. Τον περιμένω πως και πως να γνωριστούμε και να δω τα ματάκια του να με κοιτάζουν όπως τότε η Αλίκη. Να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου και να μάθω στην Αλίκη να την μοιράζεται μαζί του χωρίς να φοβάται πως με χάνει...
Κοριτσάκι μου μικρό...θα είσαι το ίδιο ξεχωριστή για μένα. Καμιά φορά έρχεται και κοιμάται επάνω στην κοιλιά μου την χαιδεύει και την φοβάται ταυτόχρονα. Κάνει τους ήχους του μωρού που έρχεται και γελάει. Μετά θυμώνει λιγάκι μαζί του και απομακρύνεται, ξαναγυρίζει να κουρνιάσει...σιγουριά.

Βυθισμένη λοιπόν σε όλες αυτέ τις σκέψεις και θέλοντας να λύσω τα πρακτικά δεν ήθελα να πάω στην Θεσσαλονίκη.
Καμιά φορά θυμώνω. Θυμώνω κρυφά με όλους εκείνους που μείνανε πίσω στην Θεσσαλονίκη, λες και έπρεπε να μας ακολουθήσουν. Η ζωή εδώ μου αρέσει περισσότερο από ότι περίμενα και δεν είμαι σίγουρη πια αν θέλω να γυρίσω πίσω...Να θυμώσω με τον εαυτό μου; Να θυμώσω με τον Δ.; Καλύτερα να θυμώσω με τους άλλους που είναι ευκολότερο. Είναι ένας θυμός μικρός και λιγάκι πικρός που απλά μου θυμίζει την απουσία τους. Μάλλον νοσταλγία για την παρουσία των φίλων μου που μου είναι τόσο σημαντική και πολύτιμη και είχα μάθει να είναι πληθωρική...

Πάμε λοιπόν Θεσσαλονίκη...

Η Αλίκη προσαρμόζεται παντού και με την καινούργια της ασχολία έχει ενθουσιαστεί. Ζωγραφίζει χαρτιά,τραπέζια, χαλιά και ότι άλλο δεν προλάβουμε να σώσουμε....

Πήγαμε βόλτες ατελείωτες όλη μέρα έξω να χορτάσουμε την πόλη και τους ανθρώπους της.Στολισμένη πιο σεμνά από άλλες φορές και η Τσιμισκή λιγάκι μελαγχολική στα δικά μου μάτια με τόσα μαγαζιά κλειστά. Δεν το είχα δει...θλιβερό...
Δεν αφήσαμε όμως να μας χαλάσει την καρδία. γυρνούσαμε από καφέ σε καφέ όπως παλιά, μαζί με την Αλίκη φυσικά!!! και την κοιλιά μου, και γευτήκαμε τους θεσσαλονικιούς μεζέδες σε κάθε σπίτι που πηγαίναμε.
Η Αλίκη έφαγε τα πρώτα της γλυκά και ξετρελάθηκε!!!
Αγκαλιές και φιλιά, θερμή υποδοχή παντού και γρήγορα νέα.
Γρήγορα να προλάβουμε τον χαμένο χρόνο.

Έτσι γίνεται με τους αγαπημένους φίλους το πιάνεις από εκεί που το άφησες και μοιάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα...Και είναι σημαντικό να πεις τα νέα σου και τα παλιά σου από κοντά κοιτάζοντας στα μάτια.
Αυτή η επαφή έχει άλλο νόημα, άλλο βάρος και την έχουμε ανάγκη.
Το Αλικάκι καβάλα σε όποιον εθελοντή περνάει υπέροχα.
Μπράβο κοριτσάκι μου, έτσι, από τώρα να ξέρεις πια είναι η θέση σου σε σχέση με τους άντρες!!!!Χα !


Και φυσικά οι συναντήσεις με τους μικρούς μας φίλους που δεν ξεχνάνε. Πάντα εντυπωσιάζομαι από την μνήμη και τις κουβέντες τους.
Πάντα καμαρώνω τον Δ. όταν γίνεται παιδί ξέρω καλά γιατί θέλω να είμαστε μαζί ξανά και ξανά...
Βέβαια δεν έλειψε και ένα "πυτζάμα πάρτυ" με χορό που με τόση λαχτάρα μας πρότεινε ο μικρός Σ. και με τόση απογοήτευση είπε όταν τελείωσε...
"Γιατί μου το χαλάσατε τόσο γρήγορα; Πότε θα μας δοθεί ξανά η ευκαιρία;"
Αγοράκι μου, μικρέ μου φίλε, πόσο σε καταλαβαίνω....πόσο με καταλαβαίνεις...
Στις 09 Ιανουαρίου αποχαιρετίσαμε την Θεσσαλονίκη για άλλη μια φορά. Δεν πρόλαβα αυτή την φορά να δω όλους όσους ήθελα αλλά δεν είχα και τόσες αντοχές για πολύ κόσμο. Βλέπεις γύρισα ήδη στον όγδοο μήνα και με το ζόρι με έβαλαν στο αεροπλάνο. Ευγενέστατοι όμως στην πρώτη θέση με ένα εισιτήριο των 50ε μαζί με την Αλίκη λόγω εγκυμοσύνης...
Πίσω στο σπιτάκι μας τώρα, ψάχνοντας ακόμα για γυναίκα και οργανώνοντας το άμεσο μέλλον.

Σήμερα 21 Ιανουαρίου μετράω μέρες για να μπω στον ένατο, 7 για την ακρίβεια και για να λύσω εκκρεμότητες...
Τελείωσα και ένα υπέροχο βιβλίο για το οποίο θα σας μιλήσω κάποια στιγμή...

Σχόλια

  1. Απαντήσεις
    1. Γεια σου Δωρίτσα βοηθέ αναχώρησης!!!φιλιά επίσης σε όλους θα μιλήσουμε!

      Διαγραφή
  2. Σε βρήκα από το Κατερινάκι - ωραίο το κουτουκάκι σου, θα τα λέμε συχνά. Μαγευτική η Θεσ/νίκη, θα ήθελα να ερχόμουν πιο συχνά. Τουλάχιστον την έχεις σχετικά κοντά... Άλλοι είμαστε σε άλλη ήπειρο! Καταλαβαίνω αυτά τα ανάμεικτα συναισθήματα, τα βιώνω κι εγώ αυτά κάθε μέρα. Θα ήθελα να έχω τα δικά μου πρόσωπα εδώ, γνώριμες καταστάσεις, την δουλειά μου κ.λ.π. Το "ξεβόλεμα" στην αρχή μας φαίνεται βουνό. Σιγά-σιγά όμως όλα βρίσκουν τον δρόμο τους..

    Καλή συνέχεια και καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γεια σου αγριμιώ,σωστά το γράφω? Καλωσόρισες!!
      Είστε μακρυά θα σου κάνω μια επίσκεψη.

      Διαγραφή
  3. Υπέροχη Θεσσαλονίκη!!!
    (Η θέση της μικρής σου, σε σχέση με τους άντρες με έριξε κάτω από τα γέλια!!!)
    Έτσι μπράβο, Αλικάκι!!! Δυναμικά!!!
    ;-)
    Φιλάκια πολλά κ' γλυκά, κορίτσι μου!!!
    Καλή εβδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή εβδομάδα και στην Σύρο!!!τι να κάνω ότι μπορώ κάνω στα γυναικεία θέματα από τώρα!!χα χα

      Διαγραφή
  4. Γλυκό μου Μαριανθάκι σήμερα μπαίνεις στον μήνα σου, οπότε θα σου ευχηθώ με το καλό να έρθει αυτό μικρό πλασματάκι, που θα κάνει τη ζωή σας ακόμη πιο όμορφη. Γίνεται; Γίνεται!
    Εύχομαι επίσης καλή προσαρμογή εκεί που είσαι πια, είμαι σίγουρη ότι είναι θέμα χρόνου.
    Φιλιά και καλή χρονιά!
    Υ.Γ. καλά το Αλικάκι τι κουκλί!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστούμε ευχαριστούμε καλή χρονιά να έχουμε γιατί το θέλουμε!!φιλιά

      Διαγραφή
  5. Με το καλό να έρθει το μωράκι σου! Και να είναι ακριβώς όπως τα θέλεις τα πράγματα! Να περνάς πολύ όμορφα και να ξεκουράζεσαι!! Α! Και καλή υπομονή με το θέμα της γυναίκας για το σπίτι..
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστώ για τις πολύτιμες ευχές σου Τίνα μου τις χρειάζομαι..
      φιλιά

      Διαγραφή
  6. Πολυ ομορφη ανάρτηση και σε καταλαβαινω γιατί και εγώ που ειμαι απο αλλου (Ρόδο) και εχω χτισει την ζωη μου στην Αθήνα εχω κατα καιρούς τετοια συναισθηματα.
    Να σαι καλα και με το καλό το μωράκι σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ ευχαριστώ και δεν έχω πάει στην Ρόδο ποτέ παρά τα ωραία λόγια που έχω ακούσει.
      Όσοι είναι από μακρυά με καταλαβαίνουν πιο εύκολα...

      Διαγραφή
  7. Μαριανθάκι μου πρώτον... στην πρώτη φωτογραφία η Αλίκη μοιάζει τόσο πολύ στην Μελίτα που προς στιγμήν νόμιζα ότι ήταν αυτή!!!! Συνεχίζω όμως ατάραχη την ανάρτησή σου και νιώθω πολλά από αυτά που γράφεις.. καθώς κι εγώ άφησα την Θεσσαλονίκη και στην αρχή ντρεπόμουν να πω πόσο καλά προσαρμόστηκα στην Αθήνα και οτι υπάρχουν φορές που δεν μου λείπει καθόλου. Και για το τέλος να σου ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να δεχτείς με το καλό το αντράκι σου και να είναι όλα ακριβώς όπως θα φαντάζεστε. Καλή δύναμη και με έναν πόνο!!! Callie by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αλήθεια μοιάζουν τα κοριτσάκια μας?χα χα!!
    Μου είναι δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί και εύκολη η προσαρμογή, αυτό είναι αλήθεια...ευτυχώς? μάλλον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μια απο τα ιδια και εγώ...απο την ομορφη Θεσσαλονικη στην πιο ομορφη Κρήτη.. πριν απο πολλα χρονια τωρα πια ειναι η δευτερη πατρίδα μου..σε προσασμόζουν οι καταστασεις... και οι οικογενεια που κανεις... αλλα η νοσταλγία μενει παντα μέσα μου... οπως και σε όλους που ζούνε μακρυα απο το μερος που γεννήθηκαν..να ειστε καλά και εσύ να καλοσωρίσεις το μικρό σου με ενα πόνο..καλώς σε βρηκα...να χαιρεσαι την οικογένεια σου και να ειστε παντα καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. marianthi μου δεν πειράζει καλή μου εσύ να είσαι καλά κι αν θέλεις θα ξαναδωθεί η ευκαιρία Πρώτα ο Θεός θα ξαναγίνουν κι άλλες τέτοιες εκδηλώσεις για τα παιδάκια της Αμαρυσίας Εστίας!!!

    καλή λευτερία σου εύχομαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ο Θεός να χαρίζει όλα τα καλά στην οικογένεια σου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις