Μπορεί και να γίνεται...

Μιλούσα με μία φίλη στο τηλέφωνο και μου είπε χαριτολογώντας το καλύτερο!

Είναι σαν να σου φέρει ο Δ. στο σπίτι μία άλλη γυναίκα και να σου λέει :
"αγάπη μου, σου έφερα την ........ ,θα την αγαπάς, θα την προσέχεις (γιατί θα είναι και μικρότερη), θα την φροντίζεις, θα παίζεται μαζί και θα μείνει μαζί μας για πάντα!!!Δεν είναι γλυκούλα?"

Ο εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες!

Κάπως έτσι είναι για το πρώτο παιδί όταν έρχεται στο σπίτι το δεύτερο...
Όλα τα παιδάκια ζηλεύουν, και είναι φυσικό, ανθρώπινο και αναμενόμενο.
Νομίζω πως οι γονείς που λένε "μπα το δικό μου το παιδί μια χαρά το πήρε" ή δεν θέλουν να δουν, ή δεν έχουν ενσυναίσθηση να νιώσουν τι συμβαίνει στο παιδί τους, ή το θέλουν τέλειο οπότε δεν του επιτρέπουν να εκφραστεί ή, ή, ή, πάντως σίγουρα είναι μακρυά από την πραγματικότητα.
Τι κάνουμε λοιπόν;

Ένα από τα πράγματα που έχουμε πει με τον Δ. είναι να λέμε στην Αλίκη την αλήθεια.
Όσο αυτό είναι εφικτό στα δικά της μέτρα βέβαια. Το παιδί χρειάζεται χώρο για να εκφράσει τα συναισθήματά του και εσύ έχεις  το χρέος να του μαθαίνεις τρόπους, εναλλακτικές και νέους δρόμους να τα εξωτερικεύει και να τα αντέχει.
Βέβαια...εύκολο να το λες...
Ένα παιδάκι που ξαφνικά νιώθει να απειλείται η ασφάλειά του, ένα τόσο δα πλασματάκι, μόλις 18 μηνών που χάνει την γη κάτω από τα πόδια του.
Είναι στιγμές που πονάει τόσο πολύ που πονάω και εγώ μαζί της. Κάθε φορά που θηλάζω τον μικρό Κωσταντή μας, εκείνη παίρνει την πιπίλα της, έρχεται στην αγκαλιά μου, κάνει την αδιάφορη, πιάνει αντικείμενα που ξέρει πως δεν πρέπει... αγωνίζεται σκέφτομαι, δοκιμάζει, φοβάται.

Μου φαίνεται τόσο χαζό αυτό που κάποιοι της λένε "Αλίκη να τον αγαπάς τον αδελφό σου, να τον προσέχεις".

Τι μεγάλη μπούρδα, σκέφτομαι!!!
Γιατί να αγαπάει κάποιον που γνωρίζει μόνο ένα μήνα, κάποιον που της "κλέβει" καθημερινά ζωτικό χώρο, κάποιον που ήρθε με το έτσι θέλω και κατσικώθηκε στο βασίλειό της και της παίρνει την μαμά και τον μπαμπά, κάποιον που μόλις κλαίει η μαμά τρέχει και τον παίρνει αγκαλιά, κάποιον που κοιμάται στο δωμάτιο μαζί μας.
Και μετά από όλα αυτά κοιμάται και σαν πουλάκι χωρίς καθόλου τύψεις και ενοχές!!
Θέλει χρόνο!!!

Πόσο πολύ προσπαθεί το μικρό μου...
Το ξέρω πως τώρα φοβάται και την σκιά της, ξέρω πως το κλειδί είναι να νιώσει ασφάλεια, ξέρω πως με τον καιρό θα προσαρμοστεί, ξέρω πως το περνάνε όλοι.
Όμως όταν ανησυχεί νιώθω βαθιά μέσα μου μια σουβλιά και θέλω να ξαναγίνουμε όπως πριν.

Δεν γίνεται ...δεν είναι όπως πριν, δεν θα είναι ποτέ το ίδιο. Είμαστε περισσότεροι και θα μοιραστούμε το ίδιο οξυγόνο. Είναι για όλους δύσκολο μόνο που η ευθύνη είναι δική μου και του Δ. που κάναμε την επιλογή.

"Η αγκαλιά της μαμάς τους χωράει όλους αγάπη μου" της λέω και είναι αλήθεια, όταν θηλάζω και έρχεται και κουρνιάζει στον άλλο ώμο μου, και πονάει η πλάτη μου, και φοβάμαι να μην φύγει και καμία φάπα "κατα λάθος".
Γελαστά μου ματάκια...η χαρά δεν λείπει από το σπίτι μας και δεν θα λείψει φυσικά ούτε τώρα. Απλά τώρα χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια.
Εμείς οι μεγάλοι τα κάνουμε όλα. Από εμάς εξαρτάται. Αυτό κάπως με ανακουφίζει και κάπως με τρομάζει.
Είναι στιγμές που μοιάζει να υπάρχει ένας υπόκωφος ανταγωνισμός μεταξύ τους, ο μικρός να κλαίει και η Αλίκη να πέφτει και να χτυπάει, η Αλίκη να νυστάζει και ο μικρός να πεινάει, ο μικρός να θέλει άλλαγμα και η Αλίκη το ίδιο και πάει λέγοντας. Αγωνιούν, διεκδικούν τον χώρο τους και τον χρόνο τους, ακούνε τις ανάγκες τους χωρίς ντροπή, συγχωρούν αμέσως τα λάθη σου και σε αγκαλιάζουν.
Πόσο τα θαυμάζω αυτά τα μικρά τερατάκια τσέπης!Πόσα μπορούν να σου διδάξουν...

Σε βάζουν να διαλέξεις, να αποδείξεις ξανά και ξανά πως είσαι εκεί.
Και η φατσούλα τους αλλάζει στο δευτερόλεπτο.
Πόσο εύκολα ξεχνάνε και συγχωρούν.
Πόσο πρωτόγονα εκφράζουν τα συναισθήματά του χωρίς κοινωνικά συμβόλαια.
Πόσο αληθινά και άμεσα είναι.
Πόσο μεγάλη ανάγκη έχουν την επιβεβαίωσή και την ασφάλειά μας.
Αρκεί να μπορείς να τα διαβάσεις. Αρκεί να τα ακούς.
Και δεν σταματάνε ποτέ. Άλλες φορές με πιάνει απελπισία, και άλλες τους θαυμάζω.
Μικροί αγωνιστές...δεν το βάζουν κάτω "ΥΠΑΡΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ"!!!
 Στεναχωριέμαι...
Απορώ...
Θαυμάζω...
 Κλαίω...
 Χαμογελάω...
 Τρομάζω...
 Σε κοιτάζω στα μάτια...μ' αγαπάς ακόμα;
 Σε βλέπω...
 θυμώνω...
 Λυπάμαι...
 Σ' αγαπώ...
 Χα!!
 Ουφ!
 Πονάω...
Κρύβομαι...
 Μαμά, μπαμπά γλιστράω...πιάστε με...
 Θα είμαστε πάντα εκεί να σας πιάνουμε μωρά μου.
Δεν είναι το ίδιο πια το ξέρω αλλά μπορούμε.

Θυμάμαι ότι όταν δούλευα στην Θεραπευτική Κοινότητα πάντα έλεγα στα μέλη μου όταν έχαναν το κουράγιο τους:
"Μπορεί και να γίνεται, στ΄αλήθεια, μπορεί και να γίνεται".
Ενστάλαξη ελπίδας για αλλαγή, πίστη και εμπιστοσύνη, αν δεν τα παρατήσεις μπορεί και να γίνει.
"Δεν σου υπόσχομαι ότι θα γίνει όπως ακριβώς το θέλεις αλλά ότι κάτι θα αλλάξει επειδή προσπάθησες..."
Θυμάμαι τα βλέμματά τους, την ελπίδα να γεννιέται στα μάτια τους και εγώ να χαίρομαι κρυφά.
Ένα πρωί μπήκα στην Κοινότητα και το είδα στην είσοδο αναρτημένο σε μία ταμπέλα.
"Μπορεί και να γίνεται".
Ένιωσα τόσο όμορφα. Με πιστεύουν, σκέφτηκα.
Άρα μπορεί να πιστέψουν και στον εαυτό τους.
Μπορεί και να γίνεται!!!
Ήθελα κρυφά να μείνουν καθαροί αν και ήξερα ότι είναι "αντιθεραπευτικό" να θέλεις για εκείνους.
Και έτσι και έγινε.
Για κάποιους έγινε το όνειρο πραγματικότητα και ζούνε καθαροί.
Είμαι τόσο περήφανη για εκείνους!

Το κοριτσάκι μας. 

Το αγοράκι μας.


Μαμά, μπαμπά γλιστράω...πιάστε με...
Θα είμαστε πάντα εκεί να σας πιάνουμε μωρά μου. 
Όχι μπροστά σας γιατί δεν θα βλέπετε. 
Όχι πίσω σας γιατί δεν θα τολμάτε. 
Δίπλα σας. 
Δίπλα σας θα κοιτάζετε και θα μας νιώθετε. 
Θα είμαστε εκεί και για τους δυό σας. 
Γίνεται.


Σχόλια

  1. Μια υπέροχη και τόσο συγκινητική κατάθεση ψυχής!!!
    Δυνατα λόγια,μοναδικά συναισθήματα!!!!!!!
    Γίνεται;
    Τα πάντα γίνονται με την Αγαπη!!!
    Να χαίρεστε τα κουκλακια σας!!!
    Φιλάκια:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστούμε πολύ πολύ θα βάλουμε τα δυνατά μας και θα δείξει..
      φιλιά

      Διαγραφή
  2. Γλυκιά και συγκινητική ανάρτηση.Νομίζω ότι όλοι μας παίρνουμε δύναμη ο ένας από τον άλλο . Να χαίρεστε τα μωρά σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι αν βλέπεις την ίδια προσπάθεια την κάνουν και άλλοι δεν είσαι μόνος

      Διαγραφή
  3. Ανησυχείς,δικαια ανησυχείς , έχει κόπο αλλά μέσα από αυτό θα βγεί κάτι όμορφο επειδή φροντίζεις όλα να είναι όμορφα, ομαλά, απαλά.... Ειναι στο δικό σας χέρι η μικρούλα να περάσει λίγο καιρό ακόμη αυτό το μεταβατικό στάδιο.. μετά όλα θα πιο καλά και να είσαι σίγουρη οτι θα αγαπηθούν πολύ Οι ομορφες και γλυκές φατσούλες περιμένουν την ζεστή αγκαλιά σας..το λένε τα ματάκια τους στις υπέροχες φωτό..Φιλάκια πολλά καλή Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, τι ωραίο να τα ακούς αυτά από σχεδόν...άγνωστους

      Διαγραφή
  4. Γλυκιά μανούλα πόσο ώριμα και υπεύθυνα καταθέτεις τις σκέψεις για τα μωρά σου . Η ενασχόλησή σου στον εργασιακό σου χώρο σε βοήθησε να δεις ξεκάθαρα πως νοιώθει το πρώτο παιδάκι. Ετσι όπως ακριβώς τα περιγράφεις είναι .Είναι φυσικό να νοιώθει ανασφάλεια η μικρούλα σας , αλλά εκείνο που δεν μπορεί να ξέρει είναι ότι η αγκαλιά της μανούλας χωράει το ίδιο τα παιδιά της.
    Ολα θα πάνε καλά , η μικρούλα δοκιμάζεται αλλά οι γονείς της είναι τόσο κοντά της .
    Σε φιλώ με αγάπη, όμορφες φωτογραφίες !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αυτό είναι το μυστικό, η μεγάλη αγκαλιά να χωράει και τους ...τρεις

      Διαγραφή
  5. Mπορει να ηρθε στην οικογένεια καινούριο μωρό αλλα ή κόρη σου πάντα θα σου θυμίζει πρωτόγνωρα συναισθήματα ,το πρώτο σκίρτημα που ένιωσες σαν την είδες ,σαν μύρισες τη μυρωδια της ,σαν είδες το πρωτο της βλεμμα και το αχνό πρωτο της χαμογελάκι,ο γιός σου πάλι θα σου θυμίζει τη σιγουριά και τη δύναμη της γνώσης να τον μεγαλώσης,αλλά θα είναι για πάντα τα γλυκα σου μωρά όσο και να μεγαλώσουν,να είναι γερά και τυχερά στη ζωή τους και εσύ για πάντα δίπλα τους,φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι το πιστεύω εκείνη μας έκανε γονείς, εκείνη άνοιξε τον δρόμο σε όλη την οικγένεια

      Διαγραφή
  6. Αγάπη μου εσύ το ξέρεςις καλυτερα από τον καθένα πως...γίνεται!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γίνεται γίνεται και το ξέρω αλλά όχι καλύτερα από εσένα κυρία μου!!!

      Διαγραφή
  7. Τί όμορφα που μας παρουσίασες τις σκέψεις κ' τους προβληματισμούς σου!!!
    Μη όντας μανούλα ακόμα, δεν έχω αντίστοιχη εμπειρία, αλλά είμαι απόλυτα σίγουρη πως σύντομα η μικρή Αλίκη, θα συνηθίσει την παρουσία του μικρούλη που "εισέβαλε" στην καθημερινότητά της κ' μάλιστα, θα της γίνει κ' απαραίτητος!!!
    Η αγάπη δεν της λείπει κ' δεν θα της λείψει ποτέ!!!
    Μεγαλώνετε 2 πολύ ευτυχισμένα πλασματάκια!!!
    Σύντομα θα το καταλάβουν!!!
    ;-)
    Φιλάκια πολλά!!!
    Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και δεν χρειάζεται να έχεις παιδιά για να καταλάβεις πως νιώθει κάποιος. Κρατάω την φράση σου "η αγάπη δεν της λείπει και δεν θα λείψει ποτέ"

      Διαγραφή
  8. Πόσο με συγκίνησες με τα λόγια σου!! Ειλικρινή και τρυφερά!! Φυσικά εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους μας και θα είσαι σωστή και τρυφερή μανούλα!!Τυχερά τα μωράκια σου που έχουν τόση κατανόηση!!! Προσπαθήσαμε κι εμείς όταν ήμασταν σ' αυτή τη φάση, αλλά κάναμε και τα λάθη μας !! φιλάκια πολλά και να χαιρόσαστε ο ένας τον άλλον όπως σας αξίζει γλυκιά μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σίγουρα θα κάνουμε λάθη και εμείς!!!αρκεί να τα βλέπουμε και να τα αναγνωρίζουμε
      φιλιά

      Διαγραφή
  9. Πολύ όμορφη ανάρτηση! Πολύ ωραία και τα συναισθήματα της μικρής σε φωτογραφίες!
    Κι εμένα τα δικά μου 22 μήνες διαφορά έχουνε! ϊσως είναι λίγο δύσκολο στην αρχή αλλά μετά τα πράγματα φτιάχνουν. Μαθαίνουν, συνηθίζουν. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν και τα δύο είναι ότι ο μπαμπάς έχουν μια μεγάλη αγκαλιά που χωράνε και τους δυο!
    Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι έτσι με παρηγορεί να σας ακούω παλιές μανούλες να λέτε πως τα πράγματα πάνε όλο
      και καλύτερα γιατί και εγώ το πιστέυω
      φιλίά κορίτσια

      Διαγραφή
  10. Πάντα στην αρχή είναι δύσκολα, όταν αλλάζει η σύνθεση, η συνθήκη, η δυναμική. Είναι η προϋπόθεση όμως για να αναστοχαστούμε, να κρατήσουμε τις καλές εμπειρίες πρακτικές και να δημιουργήσουμε νέες με τη σοφία που έχουμε αποκομήσει. Η οικογένεια τώρα είναι αλλιώτικη αλλά είναι η δική σας οικογένεια. Η περιπέτεια "μεγαλώνω παιδιά" είναι συναρπαστική σε κάθε φάση της....Γίνεται.
    Μας λείπετε πολύ. Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Δωρίτσα μου και εμάς μας λείπετε πολύ!!!
      Τι ωραίες συζητήσεις που κάναμε πίνοντας το καφεδάκι μας...πόσο μου έχει λείψει αυτό...γμτ!

      Διαγραφή
  11. Να τους χαίρεστε και τους δύο!

    Είναι γεγονός πως όλοι στο σπίτι χρειάζονται μια περίοδο προσαρμογής στη νέα κατάσταση. Είτε μικροί, είτε μεγάλοι! Έχεις δίκιο στο ότι δεν μπορεί να καταλάβει η κόρη σου πολλά πράγματα ακόμη σε σχέση με το μωρό, αλλά με το συνεχή διάλογο και με την ειλικρίνεια θα το καταφέρετε. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι έτσι πιστεύουμε και εμείς. ευχαριστούμε για το κουράγιο.
      φιλιά

      Διαγραφή
  12. ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!!!Το μόνο που μπορώ να σου πω!εχω τα ίδια θέματα και έχουν διαφορά 14 μήνες -ο μεγάλος αγόρι η μικρούλα κορίτσι-...η επιστήμη σηκωνει τα χέρισ ψηλά....υπομονή ,διάλογο, και πάρα πολύ γερό στομάχι...φιλιά! by the way..φοβερό άρθρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι ναι υπομονή, αγάπη και κατανόηση...τι να πω έχουν και αυτά τα δίκια τους
      φιλιά

      Διαγραφή
  13. σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και το ηλεκτρονικό κουράγιο μας χρειάζεται!!τι να πω έχουν και αυτά το δίκιο τους μωρέ τα γλυκουτσίνια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλησπέρα Μαριάνθη μου!! Πέρνα από το "σπιτάκι"να πάρεις ένα βραβειάκι!! Φιλάκια !! Καλή Ανάσταση!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλώς βρεθήκαμε Μαριάνθη, σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου!!! Να τα χαίρεσαι τα ζουζουνάκια σου!!! Υπέροχη και πολύ γλυκιά ανάρτηση!!!
    Υπομονή έχω να πω, με τον καιρό όλοι θα προσαρμοστείτε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Με συγκινείς το ομολογώ... Χρόνο χρειάζεται και όλα θα γινουν...Υπομονή. Καλώς σε βρίσκω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!!!
    Να περάσετε θαυμάσια!!!
    Φιλάκιααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλημέρα,καλημέρα!
    Βάλε βραδυνο ένδυμα,άσε τα μικρουλίτσικα στον ύπνο κι έλα στην απονομή!
    Φιλιά και χαμόγελα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλημερα! περνα απο το σπιτακι μου να παρεις βραβειάκι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις