Αυτό τους αξίζει.

Είναι πολύ πρωί ακόμα, ξημερώματα και ως συνήθως ξύπνησα να ταΐσω το μπεμπουίνι Κωνσταντή και έκανα καφεδάκι να απολαύσω την ησυχία της στιγμής. Νυστάζω ανυπόφορα αλλά αυτή η ησυχία με μαγεύει και την έχω ανάγκη.
Σήμερα θα φύγει ο Δ. για λίγες μέρες και με περιμένει μια πολύ δύσκολη εβδομάδα. Χρειάζομαι δυνάμεις σωματικές και ιδιαίτερα ψυχικές.
Κάτι τέτοιες στιγμές που ο Δ. φεύγει για επαγγελματικά ταξίδια καταλαβαίνω πόσο τυχερή είμαι που έχω σύντροφο και συνοδοιπόρο μου τον Δ. συνενοούμαστε με τα μάτια και χωρίς λόγια όταν χρειάζεται και αυτό είναι ανακούφιση και τεράστια ασφάλεια. Η διατήρηση των ορίων είναι αυτονόητη και για τους δυό μας και η αγκαλιά εύκολη και ζεστή. Το γέλιο ευεργετικό και το δάκρυ όταν φεύγει ανακουφιστικό. Υπάρχει χώρος για διαφωνίες και συγκρούσεις που έχουν αποτέλεσμα και πιάνουν τόπο χωρίς να είναι χαμένα λόγια του θυμού.
Η σιωπή δεν προκαλεί φόβο όταν υπάρχει αλλά μια κάλυψη ανάγκης για κρυφή στιγμιαία απομόνωση του καθενός, για να μπορέσει να ανακτήσει δυνάμεις.
Η στήριξη έρχεται σαν βάλσαμο την στιγμή που την χρειαζόμαστε και ποτέ, στ' αλήθεια ποτέ σαν βάρος.
Και το χιούμορ, και η τρέλα, τα κρυφά μας παιδιά που ζούνε μέσα μας τα βρίσκουν, παίζουν καλά μαζί και είναι φιλαράκια.
Πόσο τυχερή είμαι!!

Η ανθοέκθεση τελειώνει όπου να' ναι και δεν υπήρχε καλύτερη επιλογή για εμάς παρά να την επισκεφτούμε για ακόμα μία φορά. Να απολαύσουμε τα χρώματα και τα λουλούδια της και την σκιά των δέντρων.
Να φορτώσουμε την τελευταία μας μέρα πριν φύγει ο Δ. χρώματα και μυρωδιές για να μαζέψω δυνάμεις για την εβδομάδα που έρχεται.
Φυσικά έχουν έρθει ενισχύσεις από την Θεσσαλονίκη αλλά δεν είναι το ίδιο.
Άλλη νοοτροπία, άλλες απόψεις, άλλη προσοχή, άλλη ανάσα.
 Ο ήλιος. Πόσο τον αγαπώ. Υπέροχος και φωτεινός μου δίνει  μια αίσθηση αισιοδοξίας.
Τα σκυλάκια, παιδική ανάμνηση από την αυλή της γιαγιάς. 
Η Αλίκη εξτασιασμένη δεν ξέρει που να πρωτο κοιτάξει και παίζει ασταμάτητα με το χώμα. Ευτυχώς υπάρχουν άλλα ρούχα μαζί μας, σκέφτομαι, χι χι 
 Και φυσικά ο βασιλιάς των λουλουδιών, το τριαντάφυλλο σε απεριόριστα χρώματα, μαγικό.
Η καλύτερη στιγμή δεν υπάρχει σε φωτογραφία γιατί δεν το θεώρησα σωστό.

Η Αλίκη συναντάει ένα κοριτσάκι στην ηλικία της με μπλέ ματάκια σαν χάντρες. Πλησιάζουν η μία την άλλη σαν παλιοί φίλοι που συναντιούνται ξανά. Μιλάνε λιγάκι ινδιάνικα και καταλαβαίνουν απόλυτα η μία την άλλη. Χαμογελάνε. Τα χεράκια ενώνονται και κάνουν μία μεγάλη αγκαλιά. Μια αγκαλιά με διάρκεια τόσο αληθινή. Μια αγκαλιά που δεν φοβάται την σωματική επαφή, γεμάτη αγνότητα και καλοσύνη. Μια αγκαλιά θαρραλέα και ζεστή. Υπέροχες!!!!Δεν μιλάει κανένας. Θαυμάζουμε την στιγμή όμως όλοι μας χαμογελάμε. Περιμένουμε και κανένας δεν διακόπτει αυτή την αγκαλιά.
Τα κορίτσια χωρίζονται, χαμογελάνε η μία στην άλλη και φεύγουμε.
"αντίο, φεύγω" λέει η Αλίκη σε σπαστά ελληνικά λες και αποχωρίζεται μια καλή φίλη με την ελπίδα πως θα την ξαναδεί.
Μαγικό.
Για ακόμα μια φορά θαύμασα τις παιδικές ψυχές.
Πόσο αγνές, πόσο ανοιχτές, πόσο ατρόμητες, πόσο διεκδικητικές, πόσο αληθινές!!!

Χθες διάβασα διάφορα άρθρα στο "νετ" για την παιδική κακοποίηση. Η Αλίκη, με την αναστάτωση των ημερών από την Θεσσαλονίκη έχει χάσει τα όριά της και έκανε τρέλες. Είχα θυμώσει τόσο πολύ κάποια στιγμή που νόμιζα ότι θα σκάσω. Κρατιόμουν να μην αρχίσω να ουρλιάζω και ο Δ. μου έλεγε με νόημα, "είναι όμως κάτι στιγμές που σου έρχεται..."
Γελάσαμε και η σκέψη μας ανακούφισε αλλά μου προκάλεσε ντροπή. Είναι μια φράση που πολλές φορές την έχω ακούσει από γονείς και δεν την καταλάβαινα. Τώρα το ένιωσα στο πετσί μου και μου δημιούργησε ενοχές.
Βέβαια ξέρω καλά πως η σκέψη από την πράξη έχει απόσταση μεγάλη και αυτό μας κάνει έλλογα όντα. Ξέρω επίσης πως απέχει η βια χιλιόμετρα από το σπιτικό μας και δεν είναι στις ζωές και στα βιώματά μας.

Αυτές οι σκέψεις λοιπόν με έκαναν να διαβάσω διάφορα για την παιδική κακοποίηση.
http://www.proseggisi.gr/?p=11887

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=484790

http://psycho-logia.gr/tag/%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7/

http://e-psychology.gr/violence-abuse/716-paidikh-kakopoihsh-morfes-kai-synepeies-sthn-psychikh-ygeia-tou-paidiou

http://www.hamogelo.gr/140-1/1123/Poidikh-Kakopoihsh

Θέλει θάρρος και δύναμη για να μιλάει κάποιος για αυτά τα θέματα το ξέρω.
Θυμήθηκα μία ομάδα στην ΘΚ ΙΘΑΚΗ με παιδιά κακοποιημένα από τους γονείς τους.

Όταν έγινε η ομάδα ήταν ενήλικες, νέοι άνθρωποι στην δεκαετία των 20 γεμάτοι ζωντάνια αλλά και θυμό. Φόβους και ανασφάλειες, και ιδιαίτερα χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Σ. Οι περιγραφές του για τις σκηνές σεξουαλικής βίας από τον πατέρα πονάνε ακόμα. Σε ηλικία 12 ετών που πήγε στο γυμνάσιο κατάλαβε πως δεν είναι έτσι για τα άλλα παιδιά. Κατάλαβε πως δεν συμπεριφέρονται έτσι όλοι οι μπαμπάδες. Το παιδί έχει ανάγκη την αγάπη και την αποδοχή του γονιού, ότι και αν αυτό του κάνει. Αγαπάει τον "κακοποιητή" του όσο και αν τον φοβάται γιατί είναι θέμα επιβίωσης για εκείνο.
Θεέ μου πόσο θύμωνα με εκείνους τους γονείς, πόσο ήθελα να τους φερθώ ανάλογα όταν τους έβλεπα μετά από κοντά.
Βλέπεις οι πληροφορίες στην δουλειά μας είναι απόρρητες και αυτό είναι ιερό. Δεν ήξεραν ότι ξέρει και κάποιος άλλος.
Δεν θα ξεχάσω τον Γ. Ο πατέρας του πολύ βίαιος. Έτρεμε κάθε βράδυ που εκείνος επέστρεφε στο σπίτι και κρυβόταν. Ένα βράδυ  ο πατέρας χτυπούσε την μητέρα και ο Γ. το έσκασε. "έτρεχα με την πυτζάμα στους δρόμους την νύχτα και είχε παγωνιά. Ένιωθα τόσο μόνος και είχα χαθεί. Δεν με ένοιαζε όμως είχα γλυτώσει. Εκείνο το βράδυ την γλίτωσα"
Ο Ν. επίσης μέλος της ομάδας του λέει "ρε συ" δεν θα το ξεχάσω ποτέ "ρε συ δεν μπορεί, κάτι θα έκανες και εσύ και σε έδερνε τόσο δεν μπορεί να ήταν τόσο κακός! Μήπως έκανες ζημιές!"

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Αγοράκι μου, σκέφτηκα. 27 χρονών και είχε ακόμα την ανάγκη να δικαιολογήσει τον γονιό, να νιώσει αποδοχή έστω και αν ο ίδιος τελικά ήταν ο "σκάρτος" στην ιστορία.

Πόσος πόνος, πόσος φόβος, πόσο δάκρυ, πόση συντροφικότητα, πόση ανακούφιση στο τέλος.
Πληγές που δεν κλείνουν ποτέ αλλά τουλάχιστον σταματάνε να αιμορραγούν

Και στο τέλος μια αγκαλιά. Μια αγκαλιά σαν εκείνη της Αλίκης με την άγνωστη φίλη της.
Τόσο αληθινή και θαραλλέα.

Τα παιδιά μας διδάσκουν.
Τα παιδιά μας αγαπάνε χωρίς όρους.
Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη.
Τα παιδιά αξίζουν τον σεβασμό μας γαμώτο!!!

Τα δικά μας παιδιά μπορεί να είναι τυχερά όμως υπάρχουν πολλά άλλα δίπλα μας που ζούνε μέσα στον φόβο και τον πόνο. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τον πόνο!

Ας μιλάμε λοιπόν.

Και για να γυρίσω στο θέμα μας και να γλυκάνω λιγάκι το κλίμα , η  μέρα τελείωσε με λουκουμάδες.
Παιδικά χεράκια βουτηγμένα στο μέλι και μουτράκια πασαλειμμένα.


Λουκουμάδες. 
Γλυκιά παιδική ανάμνηση. 

Αυτό τους αξίζει. 






Σχόλια

  1. Καλημέρα,"γλυκιά" μου!Εύχομαι μέρες λουλουδιαστές και μελομένες,σαν τις φωτογραφίες της ανάρτησης,για όλους μας,μα προπάντων για τις μικρές ψυχούλες όπου κι αν βρίσκονται,από όποιον κι αν γεννήθηκαν.
    Είναι τυχεροί όσοι ζουν στο πλάϊ σου!
    Καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια μελωμένη και λουλουδάτη ΚΑΛΗΜΕΡΑ, κορίτσι μου!!!
    Εκεί στα σταθώ!!!
    Όσοι δημιουργούν άσκημες καταστάσεις κ' συναισθήματα -κάθε είδους- δεν έχουν ούτε τον οίκτο μου...
    όλα εδώ πληρώνονται -αργά ή γρήγορα-...
    Φιλάκια πολλά-πολλά σε όλους σας!!!
    Να περνάτε όμορφα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Μαριάνθη!
    Πόσο δίκιο έχεις! Μόνο γλυκές αναμνήσεις αξίζουν στα παιδιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πόσο διαφορετικός θα ηταν τούτος ο κόσμος αν παραμέναμε παιδιά στην ψυχή !!
    Καλή Κυριακή Μαριάνθη μου και καλή δύναμη για την βδομάδα που έρχεται :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα Μαριάνθη... τόσα πολλά διαφορετικά συναισθήματα μέσα σε μία ανάρτηση!!! Κατάθεση αγάπης στον άνθρωπό σου και μετά γέλιο με τα μικρά και στο τέλος πίκρα για αυτά τα παιδιά... που ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσάς να τους βοηθούν!!! Θα μπορούσα να πω κι άλλα αλλά προς το παρόν σε φιλώ και χαίρομαι να σε διαβάζω να το ξέρεις! Callie by Antohmeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα, Μαριάνθη! Θα κρατήσω τον τρόπο που κλείνεις την ανάρτησή σου... Καλή δύναμη για τη βδομάδα που έρχεται! Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ..ΩΡΑΙΕΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΣ.. ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ ΔΥΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΗΚΑΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ Η ΜΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ..
    ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΟΥ
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΧΟΥΛΑ ΣΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πως πέρασες έτσι από το ένα στο άλλο!
    Πάντως σιχαίνεσαι αυτούς τους ανθρώπους που φέρονται έτσι στα παιδιά τους! Καμιά φορά λέω γιατί ο Θεός "να δίνει" σε αυτούς παιδιά που δεν το αξίζουν και σε άλλους να μην δίνει κανένα;
    Kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπέροχες οι λουλουδάτες φώτο ειδικά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαριάνθη καλησπέρα , διάβασα την ανάρτησή σου μονορούφι και όσα έγραψες με αγγίζουν βαθιά .
    Με χαροποιεί η δική σου μαρτυρία σε σχέση με τον Δ. και ομολογουμένως είναι ευχάριστο να ζεις μέσα στην αγάπη γιατί αυτό θα μεταλαμπαδευτεί και στα μωρά σας.
    Τα λουλούδια είναι όμορφα από μόνα τους και τα λατρεύω , χρωματίζουν και ευωδιάζουν τη ζωή μας.
    Η παιδική κακοποίηση πληγώνει όλες τις ανθρώπινες ψυχές που αγαπούν τα παιδιά . Οργίζομαι πολύ πολύ όταν αντιληφθώ κάθε μορφής κακοποίησης.
    Τα παιδιά αξίζουν κάθε καλό και όμορφο , ακριβώς γιατί έχουμε την ευτυχία να τα γεννήσουμε, γιατί εκ των υστέρων καταστρέφουν τη ζωούλα τους?
    Καλό βράδυ με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μαριάνθη μου,πρέπει να είσαι πολύ συναισθηματική για να κάνεις τέτοια εξαιρετική ανάρτηση αγγίζοντας τέτοιο θέμα!!θέμα που μας πληγώνει όλους μας γιατί η λέξη "παιδί" και μόνο είναι αρκετά ευαίσθητη απο μόνη της..Οι φωτό σου με τα λουλούδια είναι συναρπαστικές!!ένας μικρός παράδεισος!Σε περιμένω και απο το δικό μου μπλογκοσπιτάκι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γειά σου Μαριάνθη!...Με χρώματα κι`αρώματα γέμισε η ανάρτησή σου!
    Να την χαίρεστε την μικρούλα σας!
    Καλό καλοκαίρι σας εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλησπέρα! Πολυ όμορφες εικονες! Μπες και εδω: irenesolo.blogspot.com. Γίνε μέλος please!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. περνα απο το blog μου να παραλαβεις βραβειακι!!!!!πολλα φιλια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν θέλω να ενοχλώ, απλά πέρασα να αφήσω πολλά-πολλά φιλάκια και άλλες τόσες ευχές για έναν όμορφο μήνα!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις