Ο σκληρός κόσμος των παιδιών ή των "μεγάλων"?

Πολλά πολλά παιδάκια έχουν μαζευτεί να δούνε το τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο που θα ανάψει. Η ατμόσφαιρα γιορτινή, παιχνίδια και δώρα παντού. Καρουζέλ, φουσκωτές χιονόμπαλες, και ζαχαρωτά σπιτάκια. Τραγούδι και χορός, γέλια τόσα γέλια που ήταν συγκινητικό!
Τα χριστούγεννα  δεν είναι στο ημερολόγιο, δεν είναι μόνο στις 25 Δεκεμβρίου. Τα χριστούγεννα είναι μέσα στην καρδιά μας!
Κάποιοι λένε, ναι οι μέρες της υποχρεωτικής χαράς, εδώ ο κόσμος καίγεται και...βαρκούλες αρμενίζουν..ναι ναι ξέρω, και η λίστα των αντιρρήσεων είναι μακρυά και σε πολλά συμφωνώ, όμως...
Δεν αλλάζω με τίποτα τα παιδικά όνειρα...με τίποτα δεν θα χαλάσω την μαγεία του παιδικού κόσμου, την χαρά στα ματάκια τους, τα γέλια, την ανυπομονησία, το δέος μπροστά στην εικόνα του Άγιου Βασίλη, την παιδική φωνούλα που στραβο λέει "τιγωνα κάλαντα μες στην γειτονιά ήθαν τα χριστούγεννα και η τοτοχρονιά!"

Εκεί λοιπόν σε αυτή την γιορτινή ατμόσφαιρα έγιναν όλα.

Παιδάκια που έπαιζαν σε ένα φουσκωτό παιχνίδι. Ήταν πολλά, περισσότερα από όσα έπρεπε και διαφόρων ηλικιών, πράγμα που δεν ήταν και πολύ σοφό.
Βάλαμε την μικρή μέσα και κοιτούσα σε ετοιμότητα αλλά χαλαρά...στην αρχή...

Παρατηρούσα...υπήρχε ένταση...γρήγορες νευρικές κινήσεις και μια υπόγεια επιθετικότητα στον χώρο...
"Δεν μπορεί μου φαίνεται" σκέφτηκα...
Άρχισα με τα μάτια μου να απομονώνω εικόνες παιδιών και να παρατηρώ τις κινήσεις τους...
ένα ένα αυτά τα μικρά αγγελούδια...

Ένα κοριτσάκι μικρό 2 χρονών ζητάει το κοκαλάκι των μαλλιών ενός άλλου μεγαλύτερου, εκείνο δεν το δίνει, το κοροϊδεύει συνέχεια...

Δύο αγοράκια ένα 6 και το άλλο 4 ετών εμποδίζουν ένα μικρό κοριτσάκι 2 ετών να φύγει πατώντας του το πόδι κρυφά ενώ το χαϊδεύουν δήθεν στο πρόσωπο... Το κοριτσάκι αρχίζει να φοβάται...

Ένα κοριτσάκι 5 χρονών ξαπλώνει στο πάτωμα, ένα άλλο μικρότερο 2 χρονών ξαπλώνει επάνω του και το αγκαλιάζει, το πρώτο το σπρώχνει, το μικρό θυμώνει και του τραβάει τα μαλλιά, το πρώτο πάει στους γονείς και λέει "μου τράβηξε τα μαλλιά!"

Το μεγαλύτερο κοριτσάκι της προηγούμενης ιστορίας πηγαίνει διαρκώς πολύ κοντά στα παιδάκια και τα προκαλεί να το χτυπήσουν. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, χτυπάει εκείνο.

Δύο μικρά 2 ετών σπρώχνονται για το ίδιο παιχνίδι, το ένα πέφτει κάτω, το άλλο παίρνει το παιχνίδι.

Ένα μικρό κοριτσάκι με αγγελικό πρόσωπο 2 ετών, σπρώχνει ένα αγοράκι 3 ετών και του παίρνει το παιχνίδι, το αγοράκι πηγαίνει στην γιαγιά του...η γιαγιά χαμογελάει

Δύο αγοράκια περίπου 4 και 6 ετών κυνηγάνε διαρκώς ένα αγοράκι στην ίδια ηλικία και το χτυπάνε...δεν παρεμβαίνει κανείς, απλά συμβαίνει...

Ένα μικρό μικρό αγοράκι με γύψο στο χέρι 1,5 ετών παίζει μέσα στον χαμό.

Δύο μικρά παιδάκια 3 ετών παίζουν στο ίδιο παιχνίδι μέχρι που αρχίζουν οι...φάπες...

Οι εικόνες αμέτρητες, γρήγορες, ξαφνικές, συνεχείς...
Για κάποιον λόγο το στομάχι μου σφίχτηκε...δεν έπαιζαν καλά...δεν έπαιζαν ακριβώς...υπήρχε ένταση, πολλά σπρωξίματα και ύπουλα χτυπήματα, ένταση κακή...ο κόσμος των παιδιών είναι τόσο σκληρός, σκέφτηκα. Πως θα επιβιώσουν τα παιδάκια μου...όπως όλα φυσικά το ξέρω όμως...

Δύο παιδάκια περίπου 2 ετών κάθονται μαζί. Σε λίγο το ένα αρχίζει να χτυπάει το άλλο στο κεφάλι. Το άλλο κάθεται ατάραχο και τις τρώει.
Ούτε κλαίει, ούτε γελάει, ούτε φεύγει. Απλά κοιτάζει στα μάτια το πρώτο παιδάκι που συνεχίζει να το χτυπάει.

Μια τσιριχτή φωνή ακούγεται πίσω μου, γυναικεία φωνή.
"Άφησέ τον μην το χτυπάς!!!μαζέψτε το ποιανού είναι αυτό το παιδί!!!άφησέ τον..."
πριν καλά καλά να προλάβω να γυρίσω να της πω ευγενικά "σας παρακαλώ μην φωνάζετε έτσι", ορμάει, αρπάζει το ...ξένο παιδάκι...όχι το δικό της που τις έτρωγε...και του βάζει τις φωνές..."τι είναι αυτά που κάνεις, γιατί χτυπάς............................"το ταρακουνάει.
Η εικόνα τρομακτική !
Οι αντίπαλοι άνισοι, πολύ άνισοι. Ένα παιδάκι 2 ετών στα χέρια μιας γυναίκας που το ταρακουνάει και βγάζει άναρθρες κραυγές και ουρλιαχτά λέγοντάς του πόσο ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΤΑΙ ΕΤΣΙ!!!!!!!!"
Έτσι πως? αναρωτιέμαι...όπως το δύο χρονών παιδάκι ή όπως η ενήλικη κυρία που το ταρακουνάει ουρλιάζοντας του ότι δεν έχει...τρόπους!
Εμφανίζεται η γιαγιά του παιδιού έξαλλη!!!Η γιαγιά που δεν παρενέβαινε όταν το δικό της αγγελούδι χτυπούσε το άλλο, και ορμάει στην γυναίκα ουρλιάζοντας και αυτή!!
"Τι κάνεις, άφησέ τον κάτω" και εκεί χάνεται τελείως η μπάλα....
Βρισιές, ουρλιαχτά, θυμός, χαρακτηρισμοί του τύπου το δικό σου παιδί είναι "αδελφή", ήταν και τα δύο αγοράκια...

Σφίχτηκε το στομάχι μου ακόμη περισσότερο...ο κόσμος δεν είναι καλά...

Εμφανίζονται δύο άντρες οι οποίοι από μακρυά φωνάζουν ο ένας για να υπερασπιστεί την... "ανυπεράσπιστη" γυναίκα του και ο άλλος την μητέρα του...
Βρίζουν χυδαία, δήθεν για να υπερασπιστούν τα αγγελούδια τους, κραυγάζουν σαν τα σκυλιά που τους πήραν το κρέας, σπρώχνονται για να βάλουν τάξη στα πράγματα, αγωνίζονται για τους χαμένους καλούς τρόπους των παιδιών των άλλων.
Οι βρισιές πυκνώνουν, ο κόσμος κάνει πίσω, οι φωνές δυναμώνουν, πρέπει τα παιδιά τους να μάθουν καλούς τρόπους, τώρα θα τους δείξουν πως γίνεται, πως ΠΡΕΠΕΙ να λύνουν τις διαφορές τους!!
Σπρώχνονται, πιάνονται στα χέρια, οι γυναίκες συνεχίζουν να ουρλιάζουν σαν να έγινε κάτι τρομερό προηγουμένως...εμφανίζονται οι security, να' καλά δηλαδή, και μπαίνουν στην μέση. Τους παίρνουν λιγάκι τα σκάγια, εκείνοι σίγουρα πιο έμπειροι, συγκρατούν με το σώμα τους τους "οργισμένους" και χωρίζουν το κουβάρι της βίας.

Οι αντίπαλοι απομακρύνονται φυσικά βρίζοντας. Η γυναίκα που άρχισε πρώτη να φωνάζει συνεχίζει για κανένα τέταρτο μετά, ξεμαλλιασμένη με βλέμμα θολό μουρμουρίζει...
Δεν μπορεί να το χωνέψει..."είπαν το παιδί μου αδελφή, είπαν το παιδί μου αδελφή, δεν είναι αγόρι είναι κορίτσι, είναι κορίτσι" λέει και ξαναλέει...

Με τρομάζουν στ' αλήθεια οι άνθρωποι που θυμώνουν τόσο πολύ με ένα παιδί. Ήθελα να τους φωνάξω "σταματήστε είναι μόνο παιδιά!'
Είναι παιδιά, μικρά σκληρά κάποιες στιγμές τερατάκια που καλούνται να μάθουν από εμάς...ποιος θα τους μάθει, ποιος θα τους δείχνει, ποιος θα τα προστατεύει. Στ' αλήθεια φοβήθηκα, στεναχωρέθηκα, το σκεφτόμουν δύο μέρες τώρα.
Τα παιδιά μαθαίνουν. Μαθαίνουν να αγωνίζονται, να διεκδικούν, κάποιες φορές χτυπάνε και κάποιες τις τρώνε, μαθαίνουν να μοιράζονται, είναι πονηρά, προσπαθούν να επιβιώσουν.
Τα παιδιά είναι σκληρά ας το παραδεχτούμε. Έχουν μια πλευρά πολύ σκληρή και ακατέργαστη, πρωτόγονη. Και εμείς καλούμαστε να τους μάθουμε τον...πολιτισμό μας, αν το ξέρουμε και εμείς...

Πως μπορεί κανείς να θυμώνει τόσο πολύ με ένα ξένο παιδάκι...Έβλεπα γύρω μου γονείς τσιτωμένους, έτοιμους να παρέμβουν έτσι και τους πειράξουν το αγγελούδι. Τρόμαξα στ' αλήθεια...

Τα παιδιά κάνουν λάθη, ναι κάποιες φορές χτυπάνε και τραβάνε μαλλιά και σπρώχνουν και βάζουν τρικλοποδιές και σκαλίζουν την μύτη τους και κάνουν δυνατά πορδές και ρεύονται και κλαίνε δυνατά και φωνάζουν και πέφτουν κάτω για να γίνει αυτό που θέλουν και γυρνάνε την πλάτη και φεύγουν ενώ τους μιλάς και φτύνουν το φαγητό τους και πετάνε πράγματα και δαγκώνουν και και και και ...η λίστα δεν έχει τελειωμό!!!!!

Είναι παιδιά!!!!!!
Είναι όλα αυτά αναμενόμενα, όχι αποδεκτά, αναμενόμενα!!!!!
Είναι παιδιά και κάποιος πρέπει να τα διδάξει πως γίνονται τα πράγματα στην δική μας κοινωνία για να είναι αποδεκτά. Δεν το ξέρουν, τώρα το μαθαίνουν.

Και εκεί έρχεται ο προβληματισμός.

Πότε παρεμβαίνεις...πριν το ...κακό όταν μυρίζεσαι ότι θα πέσει ξύλο για να το προλάβεις?
Και πως θα μάθει αν εγώ προλαβαίνω συνέχεια τα λάθη του...
Να είσαι συνέχει δίπλα για να μην συμβεί κάτι και να μην χρειαστεί να παρεμβαίνεις?
Και πως θα μάθει να συναναστρέφεται μόνο του με συνομηλίκους να γίνει ανεξάρτητο?
Είναι καλό να το "μαλώνεις" μπροστά στους άλλους γιατί δυστυχώς οι άλλοι γονείς ικανοποιούνται από αυτή την εικόνα αν κάνει κάτι το δικό σου παιδί στο δικό τους?
Ή μήπως είναι προσβλητικό να το "μαλώνεις" μπροστά σε άλλους και το κάνεις να νιώθει μοναξιά, και φυσικά δεν εννοώ να το μαλώνεις με προσβλητικό τρόπο.
Όταν το χτυπάνε πηγαίνεις τρέχοντας ή περιμένεις να δεις τι θα κάνει?
Να το προστατέψεις ή να το αφήσεις να τα βγάλει πέρα μόνο του?
Είναι στ' αλήθεια σωστή η ατάκα "μην το παίρνεις δεν είναι δικό σου" και στο καπάκι "δώσε το στο παιδάκι να παίξει"?
Τι από τα δύο να κάνει?
"Μην τρέχεις παιδί μου θα πέσεις" ή "τρέξε λιγάκι να ξεδώσεις να κουραστείς παιδί μου".
"Να φας όλο το φαγητό σου για να φας παγωτό"...μμμ...οκ...
Γιατί?

Και πάει λέγοντας...

Είναι δύσκολο να δώσει κανείς ακριβείς απαντήσεις και εύκολο να ασκήσει κριτική.

Δύσκολο να είσαι γονιός...ξέρω...όμως...
Δύσκολο να είσαι και παιδί...
Ας τα προστατέψουμε από τον εαυτό τους.
Ας τα προστατέψουμε από τις κακές στιγμές μας.
Γιατί...
Δεν αλλάζω με τίποτα τα παιδικά όνειρα...με τίποτα δεν θα χαλάσω την μαγεία του παιδικού κόσμου, την χαρά στα ματάκια τους, τα γέλια, την ανυπομονησία, το δέος μπροστά στην εικόνα του Άγιου Βασίλη, την παιδική φωνούλα που στραβο λέει "τιγωνα κάλαντα μες στην γειτονιά ήθαν τα χριστούγεννα και η τοτοχρονιά!"

Σχόλια

  1. Noel est la féte des enfants , c'est leur moment à eux , c'est la période du bonheur , il faut les préserver le plus longtemps possible ....ce n'est pas toujours facile .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. (✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫ Mετά απο πολύ καιρό λογω στρατου είπα να μπω στο σπιτικο μου για να σας ευχηθω!!Γιορτες ερχονται και περνω απο το σπιτικό σου να ευχηθω ΚΑΛΑ ΜΑΓΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ γεμάτα υγεία-αγάπη - ευτυχια.Οι Αγιες μέρες ας απαλύνουν τον πόνο σε οσους υποφέρουν και ας δώσουν σε όλους μας οτι πιο ανθρώπινο υπάρχει για να νιώσουμε όμορφα!!(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫(✿ ♥‿♥) ♫Πολυ ομορφη η αναρτηση σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλή χρονιά με υγεία κ αγάπη..ψάχνω το εμαιλ σου αλλά δε το βρίσκω..ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις