Ήθελα να του πω πόσα πολλά μου είπε με την εικόνα του.

Ο Δ. λείπει σε ένα από τα συνηθισμένα του ταξίδια.
Επειδή η παρουσία του είναι πολύτιμη η απουσία του είναι πάντα αισθητή.
Ξύπνησα στις 06:40 για να ντυθώ και να κάνω το καφεδάκι μου πριν ξυπνήσουν τα παιδιά να ετοιμάσω πρωινό και να προλάβω να χαιρετίσω και τον Δ.

Ήλιος!! Τι έκπληξη. Ο καιρός παίζει σκάκι στην πλάτη μας το τελευταίο διάστημα.

Τα ζουζούνια ξύπνησαν , πλύθηκαν , ντύθηκαν και ετοιμάστηκαν. Καθίσαμε για το πρωινό. Κέικ μαστίχα με κομμάτια σοκολάτας που είχα φτιάξει.





Πήγαμε στο σχολείο, μπήκαν μέσα και μετά...μόνη μου...η στιγμή μου της ημέρας...η δική μου στιγμή...



Στην γειτονιά μου είχε λαϊκή.







Το ξέχασα και μπλέχτηκα στα στενά. Εκνευρισμός, δυσκολία να βγω, πολλά αυτοκίνητα, κόρνες. Ξέρεις αυτές οι κόρνες οι άστοχες που κορνάρει κάποιος στην "τύχη του την ριμάδα"  ή στον γάμο του καραγκιόζη!!

Η ώρα περνάει και έχω πολύ δρόμο. Μετά από αρκετή ώρα καταφέρνω να βγω στην Κηφισίας...
Τέλεια... Εκατοντάδες αυτοκίνητα...χαμός...όλοι τρελάθηκαν και πήραν το αυτοκίνητό τους, σκέφτομαι!

Μπαίνω από τον παράδρομο...μόνο έτσι θα φτάσω... ΣΤΟΠ και εκεί!!
Δύο τύποι έχουν τρακάρει...βρίζονται χυδαία...φωνάζουν... Πόσος θυμός σκέφτομαι...Πόση χαμένη ζωή κρύβει από πίσω αυτός ο θυμός...
Είπαν βαριές κουβέντες που αύριο ούτε θα θυμούνται...

Πόση θλίψη μου προκαλεί η σκηνή...θυμωμένοι άνθρωποι...επιθετικοί...ουσιαστικά χαμένοι...
Χαμένοι από τον εαυτό τους ψάχνουν απεγνωσμένα να βρούνε κάτι δικό τους στους άλλους...και όταν αυτό το κάτι , το δικό τους που βλέπουν δεν τους αρέσει γίνονται φρικιά... επικριτικοί παντογνώστες κριτικάρουν, επιτίθενται παριστάνοντας τα θύματα, τους αδικημένους...οργή... δύσκολο να μην βρίσκεις τίποτα ικανοποιητικό στον εαυτό σου.
Αν όχι αξιαγάπητο έστω αρκετά καλό...Δύσκολο.
Και "κατεβάζουν" τους άλλους προσπαθώντας να "ανέβουν" στα δικά τους μάτια. Και είναι τόσο φανερό αυτό, τόσο γραφικό, τόσο θλιβερό. Και προσκαλούν συνέχεια, προκαλούν σε ανούσιες συγκρούσεις και ένταση.
Καμιά φορά είναι πρόκληση καλή και είναι δύσκολο να αντισταθώ! Έχει ένα βαθμό εκτόνωσης!!
χι χι !! Φαντάζομαι !
Να έβγαιναν από τα αυτοκίνητα όλοι και να έβριζαν, να φώναζαν να έλεγε ο καθένας τα δικά του!!!

Με έπιασαν τα γέλια!!
Αλλά στο τέλος... άχρηστο και βαρετό... σπατάλη ενέργειας! ΟΥΦ
Τι ένταση πρωινιάτικα και ακόμα δεν έχω φτάσει καν στην δουλειά!

Ξεκολλάν και φεύγουμε.

Περνάω τις πρεσβείες στο Ψυχικό. Μετανάστες, ξένοι παντού κάθε πρωί. Περιμένουν. Περιμένουν ένα εισιτήριο ζωής στην "Μεγάλη Ευρώπη". Μια νέα ζωή. Κάθε μέρα τους βλέπω.

Σήμερα όμως ήταν εκεί ένα αγόρι. Όχι πολύ μικρός. 25 ήταν δεν ήταν.
Αφρικανός. Καθόταν λίγο μακρυά από τους άλλους. Μόνος. Κοιτούσε το κενό. Βλέμμα χαμένο, βαθύ, μοναχικό. Μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Είχε τόσο πόνο. Από που έρχεται? Που πάει? Πουθενά. Έρχεται από μια κατεστραμμένη χώρα και δεν πάει πουθενά.
Ξέρω ξέρω η Ελλαδίτσα μας είναι μικρή και αδύναμη δεν τους χωράει όλους...

25 χρονών. Στην ηλικία των ονείρων, στην ηλικία της δύναμης, του έρωτα, του μέλλοντος, της αγάπης, της πάλης!! Η ζωή του έχει κλέψει τα όνειρά του. Εκείνος περιμένει. Περιμένει κοιτώντας την χαμένη ελπίδα. Νιώθω έναν πόνο στο στομάχι.

Σκέφτομαι ότι ήταν και αυτός παιδί. τον φαντάζομαι..μικρό παιδάκι...στο χωριό του...με μία μάνα με 5 παιδιά...στο σχολείο που αντί για πίνακα έχει ένα ξύλο. Παπούτσια δεν είχε. Τώρα έχει. Τα ρούχα του ήταν τρύπια και βρώμικα. Τώρα ήταν σχετικά καθαρά. Έχει και μπουφάν! Έχει και κινητό. Είναι ζωντανός.
Αυτό που δεν έχει τώρα πια είναι ανθρώπους. Δικούς του ανθρώπους. Μόνος σε μια ξένη χώρα, σχεδόν εχθρική πια. Φοβική. Είναι μόνο ένα παιδί 25 ετών, μόνος. Ξένος.

Αγοράκι μου μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω. Να σου έδινα λίγη από την δική μου ζωή. Την βολεμένη. Δεν νιώθω ενοχές.
Όμως λίγη από την ζωή μου να έδινα σε εκείνους που έχουν χάσει την δική τους. Λίγο από το περίσσευμα μου...

Τα προβλήματά μου ξαφνικά μίκρυναν. Σήμερα το πρωί έγιναν σχεδόν γελοία.

Μια δυνατή κόρνα!! Έχω κολλήσει και τον κοιτάζω με δάκρυα στα μάτια. Κάποιος βιαστικός μου κορνάρει.

Ανοίγω το παράθυρο και φωνάζω στο αγόρι.
Καλημέρα φίλε μου. Σε ευχαριστώ!
Ήθελα να τον φωτογραφίσω αλλά φοβήθηκα μήπως πληγωθεί...
Ήθελα να του πω πόσα πολλά μου είπε με την εικόνα του. 
Ξαφνιασμένος γελάει. Καλημέρα καλημέρα, ευχαριστώ ευχαριστώ ευχαριστώ!
Τόσα ευχαριστώ για μια καλημέρα δεν μου έχει πει ποτέ κανένας.
 Ήταν σαν να λέει. Υπάρχω! Σε ευχαριστώ που με βλέπεις! Υπάρχω και γω...

Πρέπει να φτάσω και στην δουλειά κάποτε. Στο ραδιόφωνο λέει για τον Γιάννη Ατετοκούμπο.
Ο Αφρικανός που έγινε Έλληνας για να μας τιμήσει με τις επιδόσεις του. Τι ειρωνεία!

Ακούω  https://enlefko.fm/

Killing me softly  αγαπημένο...

https://www.youtube.com/watch?v=8ppz-cwLeqo

Πλούσια καλημέρα!












Σχόλια

  1. Φοβερο το κειμενο σου!!!!!
    Πέρασα ν αφησω τις ευχες μου.
    🌹🌹Πασχαλινές δέξου ευχές από την καρδιά βγαλμένες,όλες οι μέρες της ζωής σου να είναι Αναστημένες. Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!!!🌸🌸

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις