Έτσι είναι η ζωή...

Πρωινή ενημέρωση στην ΝΕΤ και το θρίλερ συνεχίζεται...

Χθες μόλις ψηφίστηκαν για ακόμη μία φορά νέες μειώσεις, νέα μέτρα, νέα δόση αφαίρεσης ζωής από τα νοικοκυριά!!

Και ' γω, λεχώνα ακόμα γαρ, κάθομαι στο σπίτι μου και δεν δουλεύω αυτό το διάστημα για να φροντίζω το αγγελούδι μας...

Ακούω βέβαια τις φωνές, εισπράττω φυσικά τις αλλεπάλληλες μειώσεις του μισθού μου και τις αλλεπάλληλες αυξήσεις όλων των αγαθών γύρω μας, αλλά νιώθω τόσο τυχερή!

Τυχερή που απέχω έστω και προσωρινά από την άμεση μάχη της επιβίωσης σε μια τόσο δύσκολη περίοδο..Έχω την πολυτέλεια να μπορώ να κοιτάξω λίγο τα πράγματα από απόσταση μακρυά από όλους του δικαίως θυμωμένους ανθρώπους που αλλάζει η ζωή τους. Είτε γιατί τους στερούν τα βασικά είτε γιατί τους στερούν τα παραπάνω.

Δουλεύω στον τομέα της απεξάρτησης και είναι μια δουλειά που έχω λατρέψει αλλά ιδιαίτερα επιβαρυντική και δύσκολη. Η ΙΘΑΚΗ μου, μου έχει διδάξει πολλά.

Οι θεραπευόμενοι μου εκεί μου έμαθαν μεταξύ άλλων ένα πράγμα. Κάτι που πάντα ανακαλώ σε δύσκολες στιγμές και περιόδους της ζωής μου. 

Ο Κώστας, ο Γιάννης, η Ελένη.... τα κατάφερε να αλλάξει την ζωή του, να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του και να ζει πια καθαρός.Χρειάζεται θάρρος, κουράγιο και πολύ πόνο. Όλες οι αλλαγές έχουν πόνο. Και εσένα σε παίρνει από κάτω με ......την όποια δυσκολία...μεγάλη δυσκολία ...

Ναι 12 χρόνια τώρα παίρνω μαθήματα αισιοδοξίας και ζωής την οποία αγαπώ με πάθος και κανένας κεφαλαιούχος δεν μπορεί να μου κλέψει την χαρά της!!

Και αυτή καλούμαι τώρα να υπηρετήσω. Σαν νέα μητέρα, μαμά, περνάω με το μικρό μας κοριτσάκι όλες τις ώρες της ημέρα και της νύχτας. Ο θηλασμός κάνει την εμπειρία αυτή πιο γλυκιά και μοναδική. Κάποιες φορές νομίζεις ότι είσαι ένα. Το μωράκι μας έχει ανάγκες και εμείς είμαστε εδώ για να τις ικανοποιούμε.

 Όσο ήμουν έγκυος, ειδικά προς το τέλος που είχα κουραστεί και ήθελα να γεννήσω να "ξεμπερδεύω"  όλοι μου έλεγαν "καλά είσαι έτσι που να δεις μετά!", "δεν ξέρεις τι σε περιμένει για αυτό βιάζεσαι","μετά αρχίζουν τα δύσκολα" κ.λ.π.

Και είδα!!Όχι όμως την κούραση που μου περιέγραφαν. 

Είδα συναισθήματα μοναδικά, έναν μεγάλο έρωτα ζωής με το μικρό μας κοριτσάκι και απέραντη ευγνωμοσύνη που ήρθε στην ζωή μας. Την ευχαριστώ κάθε μέρα για αυτό! Είναι τόσο μικρή, τόσο αδύναμη, τόσο "εξαρτημένη" από εμάς και ταυτόχρονα τόσο σπουδαία, τόσο αγνή, τόσο ανοιχτή απέναντι μας!!Ζητάει λίγα, πολύ λίγα. 

Αγάπη, αγκαλιά, τροφή.

Έτσι θέλω να βλέπω την ζωή, έτσι είναι η ζωή μας, όπως την βλέπουμε εμείς!