Το κόκκινο μπαλόνι

Ένα χρόνο πριν...

28 Φεβρουαρίου. Η τελευταία μέρα του Φλεβάρη. Η τελευταία μέρα της εγκυμοσύνης.
Μια εγκυμοσύνη σχετικά καλή, με τις "αποκολησούλες της" όπως έλεγε ο γιατρός αλλά πλέον δεν μασούσα. Το αγοράκι μου θα ερχόταν όπως και να έχει ήμουν σίγουρη.

Μόνο που βιαζόμουν. Ήμουν μόνη μου όλη την ημέρα στο σπίτι με την μικρή και φυσικά έκανα τα πάντα. Η κοιλιά μεγάλωνε αλλά εγώ δεν μασούσα...

Τον 7ο μήνα πάω για την καθιερωμένη επίσκεψη στην μαία μου.
Η κυρία Λαμπρινή. Εξαιρετική γυναίκα και επιστήμονας. Υπέροχος άνθρωπος. Σου μιλούσε και σε άγγιζε ακριβώς εκεί που το είχες ανάγκη. Την θαύμαζα γι' αυτό.
"Είσαι έτοιμη να γεννήσεις, το μωρό είναι χαμηλά".
Η άνεση εξαφανίστηκε..τι εννοείτε;
"Είσαι έτοιμη να γεννήσεις, αν δεν ξεκουραστείς θα έχεις πρόωρη γέννα και δεν το θέλουμε αυτό ιδιαίτερα για αγοράκι"
Παύση..μα γιατί αφού όλα πηγαίνουν πολύ καλά...

Κάναμε μία υπέροχη κουβέντα. Γιατί το μωράκι μου να θέλει να έρθει γρηγορότερα;
Υπήρχε μια δική μου αλήθεια σε αυτό. Είχα κουραστεί πολύ μόνη μου. Βιαζόμουν και ήθελα να τελειώσει η εγκυμοσύνη. Βιαζόμουν τόσο που διαρκώς σκεφτόμουν να γεννήσω όσο πιο νωρίς γίνεται, μετρούσα μέρες και ώρες...ήμουν ανυπόμονη. Έκανα δουλειές και φυσικά σήκωνα και τη Αλίκη διαρκώς σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Ο μικρούλης το ήξερε...το είχε καταλάβει...το είχε νιώσει...
"Τον πιέζεις και δεν του αξίζει..." μου είπε.

Ήταν σαν να με χαστούκισαν! Το χειρότερο ήταν πως έλεγε την αλήθεια. Γι' αυτό ήταν υπέροχος άνθρωπος έλεγε πάντα την αλήθεια που φοβόμουν να ομολογήσω στον εαυτό μου.
Ντράπηκα...
Μιλήσαμε πολύ για καταστάσεις που με πίεζαν και μου προκαλούσαν άγχος και στρες.
"Πρέπει να τον βοηθήσεις να μείνει, να νιώσει ότι δεν σου είναι βάρος..."

Πήγα σπίτι αγχωμένη. Έπρεπε να ξαπλώνω, να προσέχω να μην σηκώνω βάρη αλλά κυρίως να τον κάνω να νιώσει καλά στην φωλίτσα του.
Του μιλούσα...έπιανα την κοιλιά μου και του μιλούσα.
"Συγνώμη αγοράκι μου...δεν το ήθελα...μείνε...μείνε όσο σου χρειάζεται...όσο το έχεις ανάγκη για να μεγαλώσεις..."
'Έκανα αυτό που πάντα κορόιδευα...μιλούσα στην κοιλιά μου...

28 Φεβρουαρίου 2013
Κάνω το μπάνιο μου, ντύνομαι, παίρνω το βαλιτσάκι μου και πάμε..
Ο πρώτος αποχωρισμός με την Αλίκη μου.
Έφυγα κλαίγοντας από το σπίτι.
Η Αλίκη μόλις 18 μηνών και προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται.
Η μαμά φεύγει. Δεν την είχα αποχωριστεί ούτε λεπτό. Δεν είχα έτσι κι' αλλιώς που να την αφήσω οπότε πηγαίναμε παντού μαζί. Μέχρι και εκεί που ο βασιλιάς πάει μόνος του.

Πάμε στο Ιασώ, βάζω τα μπλέ μου, με ετοιμάζουν...
Πηγαίνοντας με με το καροτσάκι στην αίθουσα των ωδίνων, κλαίω κλαίω κλαίω και δεν μπορώ να το ελέγξω.
Έκλαιγα που άφησα την Αλίκη μου, έκλαιγα από χαρά, έκλαιγα από φόβο.
Ο Δ ντύθηκε για άλλη μια φορά στρουμφάκι χαρωπό και την βγάλαμε μαζί και αυτή την δοκιμασία.
Η γέννα κράτησε 20 λεπτά, οι οδύνες 7 ώρες. Όλα ήταν ομαλά και εύκολα. 
Το αγοράκι μας ήρθε στον κόσμο...
Η πρώτη μας συνάντηση...
Το κράτησα στην αγκαλιά μου. 
Ανακούφιση. Όλα τελείωσαν. 
Καλωσόρισες μικρέ...χαίρομαι που σε γνωρίζω...
Ένιωσα άσχημα που φοβόμουν μήπως δεν τον αγαπήσω όσο το Αλικάκι μου.
Πόσο λάθος έκανα, πόσο ψεύτικος φόβος...
 Πως θα ζήσω για δεύτερη φορά μια τόσο μεγάλη αγάπη;
Η πρώτη τους συνάντηση... 
Γίνεται...
Το αγοράκι μου κούρνιασε στην αγκαλιά μου και αναστέναξε με ανακούφιση και εκείνο. Ένα κουταβάκι με μισόκλειστα μπλε ματάκια που δεν έχει άλλον στον κόσμο από εμένα την στιγμή εκείνη. Αγοράκι μου μην φοβάσαι...θα σε προσέχω και θα σε αγαπάω, θα σε φροντίζω όπως και εκείνη... Είσαι και εσύ μοναδικός...

Ένα χρόνο μετά...
Αποκριάτικο πάρτυ γενεθλίων μπαμπά γιου. 

Ο ένας κλείνει τον ένα χρόνο, ο άλλος τα 42, σύνολο στα κεράκια 142. 
Οι ετοιμασίες πυρετώδεις όμως φέτος έχω και καλό βοηθό.
Αναλαμβάνει το καθάρισμα των σκευών με σάλιο, ιδιαίτερα αποδοτική μέθοδος...
Ένα χρόνο μετά αγοράκι μου σε αγαπώ περισσότερο από ποτέ. Ένα μικράκι ανήσυχο, διεκδικητικό, που λέει λεξούλες από τους 11 μήνες και σχεδόν περπατάει στα γεννέθλιά του. Μα περισσότερο από όλα αγαπώ την αγκαλίτσα του...Συνεχίζει ακόμα και κουρνιάζει σαν κουτάβι. Παίρνει το πανάκι του στο χέρι και ζητάει αγκαλιά.
Ένα χρόνο μετά και σ' αγαπώ κάθε μέρα που περνάει και πιο πολύ.
Γελάει δυνατά και ξεκαρδίζεται...Κλαίει όταν πέφτει καμία φάπα από την Αλίκη και δεν διστάζει να αρπάξει κανένα μαλλί με την πρώτη ευκαιρία. 
Πηγαίνει στο παράθυρο, κάθεται και κοιτάζει έξω σαν μεγάλος άνθρωπος. Αυτή η στιγμή που ρεμβάζει είναι συγκινητική, δική του προσωπική στιγμή. 

Ένα χρόνο μετά, ο μικρός μου πειρατής...
Και ο μεγάλος πειρατής...
Ο Δ. είχε ξεχάσει τα δικά του γενέθλια. Τον είχαν συνεπάρει αυτά του Κωσταντη οπότε η συνεννόηση έγινε ανάμεσα σε εμένα και τους φίλους. 
Ήθελα πολύ να ντυθούμε όλοι, είχα ανάγκη να ξαναγίνω παιδί, να ξαναγίνω όπως πρώτα που δεν ήμουν ακόμα μανούλα. 
Άλλοστε κάπως έτσι ξεκίνησε και η σχέση μας με τον Δ. 
Άπόκριες και τότε...


Απόκριες και τώρα...
Μαζευτήκαμε καμιά 40ριά λοιπόν το Σάββατο και ντυθήκαμε καρναβάλια μικροί μεγάλοι και η συνέχεια... στις οθόνες σας...


 Μικροί μεγάλοι στα καφενεία υποχρεωτικά...



  

Βέβαια οι μεταμφιέσεις και τα παιχνίδια ρόλων συνεχίζονται με τα παιδιά και μετά τα καρναβάλια γιατί τους αρέσει...


Τα παιδιά μπορούν να παίζουν και να ονειρεύονται κάθε στιγμή. σχεδόν κάθε μέρα κάνουμε εικονικά γενέθλια, τρώμε τούρτα στην κουζίνα της Αλίκης, ο Κωσταντής μας ταΐζει στο στόμα τρυφερά και αυτό είναι δώρο. 
Το δώρο των παιδιών προς τους μεγάλους. 

Σήμερα το πρωί έφυγα λίγο νωρίτερα για να πάω στο νοσοκομείο. Ο πατέρας αγαπημένης φίλης εγχειρίστηκε και ήθελα να είμαι εκεί έστω και για λίγο. Έχει αρκετά δύσκολη υγεία και είχα αγωνία πολλή. 

Η Αλίκη ξύπνησε νωρίς...
Μου έκανε ένα δώρο. Παίξαμε πως ήταν τάχα τα γενέθλιά μου, μου τραγούδησε και με κέρασε από την τούρτα που έφτιαξε για εμένα. 
Έφυγα από το σπίτι χαμογελαστή. Σκεφτόμουν τα όνειρα των τελευταίων χρόνων, την ζωή μου, τις αλλαγές, τους φόβους. Το στομάχι μου σφίχτηκε και χαμογέλασα μόνη μου στο αυτοκίνητο. 
Έχω και άλλα όνειρα...σκέφτηκα...δεν τελείωσαν εδώ..και το χαμόγελο έγινε ακόμα μεγαλύτερο. 
Η εγχείρηση θα πάει καλά, ήμουν σίγουρη πλέον. 

Αγάπη μου σε ευχαριστώ το χρειαζόμουν. 
Αυτό είναι το δώρο των παιδιών προς τους μεγάλους. 
Η ευκαιρία. Η ευκαιρία να παίζουν και να ονειρεύονται τις πιο ακατάλληλες στιγμές!

Αυτό είναι το κόκκινο μπαλόνι. 
Το βάλς των χαμένων ονείρων. 
Χόρεψε τα χαμένα όνειρά σου και μπορεί να ζωντανέψουν ξανά.
Η εγχείρηση πήγε καλά.


Σχόλια

  1. αχ!Να τους χαίρεσαι!!!!!Τι όμορφη ανάρτηση!!!!Τόσο γεμάτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κατάφερες για μία ακόμη φορά να με κάνεις να κλαίω και να γελάω ταυτόχρονα!
    Θα αφήσω στην άκρη τα... αγχώδη και θα σταθώ στα χαρμόσυνα!
    Να τους χαίρεσαι όλους, γλυκιά μου! Και τους άντρες σου και το Αλικάκι!
    Μόνο γέλια και χαρές στο σπίτι σας!
    Φιλάκια πολλά-πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ολη σου η ανάρτηση είναι γεμάτη συναισθήματα . Να χαίρεσαι το μικρό σου αγγελούδι , τον μπαμπά σας αλλά και το κοριτσάκι σου . Αυτά τα αγγελούδια μόνο χαρές και συγκινήσεις αγάπης να σου προσφέρουν .
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να τους χαίρεσαι. Να είναι γεροί και καλότυχοι!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πέρασα οπως κάνω παντα στους φιλους για ν αφησω τις ευχες μου.Πασχαλινες δεχτείτε ευχες απο την καρδια βγαλμένες,ολες οι μέρες της ζωής σας να είναι αναστημένες.Καλη Ανάσταση και Καλό Πάσχα!!!
    ░☆✿❥❥❥♥♥☆░☆✿❥❥❥♥♥☆░☆✿❥❥❥♥♥☆░☆✿❥❥❥♥♥☆░☆✿❥░☆✿❥❥❥♥♥☆░☆Απολυθηκα και ξαναγυρισα στη γειτονια.Με λιγη καθυστερηση ευχομαι να τους χαιρεσαι και να εχετε υγεια και αγαπη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δε γινόταν να μην περάσω να σου ευχηθώ!
    Καλό Πάσχα & Καλή Ανάσταση, γλυκιά μου!
    Να περάσεις υπέροχα!
    ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸.¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽(●◡●)✽Οπως καθε χρονο δεν ξεχναω ποτε την μπλοκογειτονια ετσι και φετος περναω απο εδω να σου ευχηθω ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ !!!!¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽¸¸.•*`*•.¸.¸.•*`*•.¸¸✽✤¸¸.•*`*•.¸¸✤✽(●◡●)✽

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ya estoy en su blog y ya tiene una seguidora mas
    Pase y siga mi blog en donde pone (participar en este sitio) pinche ahí: http://mibonitolugar.blogspot.com.es/

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις