ΑΡΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΟΦΙΑ,ΧΡΙΣΤΙΝΑ, ΝΙΚΟ, ΓΙΩΡΓΟ...

Το όνομα σου  είναι ΣΟΦΙΑ, είναι Χριστίνα, είναι Νίκος, Κώστας, Γιώργος ... και τόλμησες να μιλήσεις ανοιχτά για ότι σου έχει συμβεί στα 14 χρόνια, στα 10 χρόνια, στα 16 χρόνια, στα 8 χρόνια σου από έναν ενήλικα άντρα τις περισσότερες φορές. Κάποιες μπορεί και ενήλικη γυναίκα. Σε ευχαριστώ για αυτό. 


Μίλησες για την δίκη σου ιστορία. Μίλησες για την ιστορία χιλιάδων παιδιών που ποτέ δεν έχουν βρει το σθένος, το κουράγιο, την ψυχική δύναμη να ξεπεράσουν την ντροπή, τον φόβο και να αναμετρηθούν με την "λαϊκή κατακραυγή" που πάντα ακολουθεί. Σε ευχαριστώ για αυτό. 

 Όσα χρόνια και αν διανύσω στην σκηνή της θεραπείας δεν θα σταματήσει ποτέ να με συγκλονίζει το τραύμα που προκαλεί μια τέτοια εμπειρία στις εφηβικές και παιδικές ψυχές. 

Μου έρχονται στο μυαλό μνήμες, εικόνες και στιγμές θεραπείας συγκλονιστικές. 

Ομολογίες ανθρώπων, ενηλίκων πια, που και μόνο με την αφήγηση της ιστορίας τους έτρεμαν σύσσωμοι. Τα δάκρυα έτρεχαν νερό, η φωνή έτρεμε, η ενοχή και η ντροπή τεράστια και πολλές φορές η σύγκρουση μεγάλη μέσα τους. Χρειάστηκε να γίνει πολλή θεραπευτική δουλειά και να ξεπεράσουν μεγάλο φόβο και αγωνία για να καταφέρουν να μιλήσουν για τα "ανείπωτα μυστικά." Είναι στιγμές πόνου και αγωνίας, στιγμές μεγάλης ψυχικής δυσκολίας και ντροπής. Είναι στιγμές μεγάλου θάρρους και δύναμης εσωτερικής. Νιώθω στ' αλήθεια σεβασμό και δέος απέναντι στους ανθρώπους εκείνους που καταφέρνουν κάθε φορά να "ανοίξουν" τα κλειστά σεντούκια με τα μυστικά της ψυχής τους. Νιώθω απέραντο σεβασμό. Με συγκινεί βαθιά αυτή η δύναμη ψυχής. Είναι οι δύσκολες και μαγικές στιγμές της θεραπείας που απελευθερώνουν τους ανθρώπους από τα δεσμά τους. 

Θυμάμαι...

"Αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπούσα δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι κάτι τόσο κακό αυτό που συμβαίνει"

"Δεν είχα ιδέα τι είναι αυτό που γίνεται. Ερχόταν τα βράδια όταν όλοι κοιμόταν. Με άγγιζε και ένιωθα τρόμο...Μου έλεγε πως αυτή είναι η στιγμή μας και πως είμαι η αγαπημένη του. Αυτό ήταν το μυστικό μας και εγώ δεν έπρεπε να πληγώσω την εμπιστοσύνη του. Περίμενα να έρθει η μαμά να με σώσει."

"Μου έλεγε πως τόσο όμορφη που είμαι δεν μπορεί κανένας να αντισταθεί! Για χρόνια ντρεπόμουν για την ομορφιά μου."

"Μου έλεγε πως θα γίνω αστέρι, θα πάρω το χρυσό , αρκεί να τον αφήνω να με φροντίζει όπως μόνο εκείνος ξέρει. Δεν κάνει κάτι κακό απλά με χαϊδεύει. "

"Ήξερα πολύ καλά τι συμβαίνει αλλά δεν είχα σε ποιόν να μιλήσω. Η σκέψη να το πω στους γονείς μου με τρομοκρατούσε. "

"Με έπαιρνε μαζί του στα ταξίδια για να περνάμε χρόνο μαζί. Με στρίμωχνε πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και δεν μπορούσα καλά καλά να αναπνεύσω... κάθε φορά έλεγα δεν θέλω.Θυμάμαι την μυρωδιά και την ανάσα...Πνιγόμουν. Δεν μίλησα ποτέ στην μητέρα μου, δεν θα με πίστευε."

"Στην αρχή με κολάκευε το ενδιαφέρον. Ήμουν μόλις 13 και εκείνος 27 και κούκλος. Όλες μου οι φίλες με ζήλευαν. Άλλωστε ήταν πάντα τόσο καλός μαζί μας! Δεν καταλάβαινα ότι ένας 27 χρόνος άντρας δεν έχει κανέναν λόγο να κάνει παρέα με 13 χρόνια..."

Βάλε τώρα εσυ  που διαβάζεις στην θέση αυτή λίγο το παιδί σου, στα 12, στα 13, στα 14 του χρόνια σε αυτήν θέση και φαντάσου, αν αντέχεις στην σκέψη και μόνο. Φέρε την εικόνα μπροστά σου. Το πρόσωπό του.  Το βλέμμα, τα μάτια του, το σώμα που είναι ακόμα άγουρο, τις απορίες του για την ζωή, τις σχέσεις, το σεξ. 

Φαντάσου το να είναι σε μια σχέση με ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης και εξουσίας. Ένα πρόσωπο με κύρος το οποίο μέχρι τότε μπορεί να λειτουργεί και σαν πρότυπο. 

Το έκανες εικόνα;  Aντέχεις;

Προσπάθησε τώρα να μπεις στο μυαλό και στην ψυχή του παιδιού σου στα 12,13,14 χρόνια του. 

Την έχουμε την εικόνα? 

Να βοηθήσω λιγάκι με την εικόνα... 


Τώρα αν σκεφτεί κάποιος έστω και για λίγο, έστω και χωρίς να το θέλει, έστω και χωρίς να το ασπάζεται την επιρροή και την εξουσία που μπορούμε να ασκήσουμε εμείς οι ενήλικες στον ψυχισμό ενός 12,13,14 χρόνου παιδιού...

Ιδιαίτερα αν υπάρχει σχέση καλώς εννοούμενης εξάρτησης. Δηλαδή αν μιλάμε για ένα πρόσωπο φροντίδας, εκπαίδευσης ή κάποιον συγγενή. Ο ενήλικας είναι ο δάσκαλος, ο γονιός, ο θετός γονιός, ο προπονητής, ο θείος , ο παππούς, ο συμπαθητικός φίλος του μπαμπά που μπαινοβγαίνει στο σπίτι χωρίς όρια...κάποιο τέλος πάντων πρόσωπο εμπιστοσύνης. 

Το πρόσωπο λοιπόν αυτό αρχικά δημιουργεί σχέση με το παιδί. Κρύβεται και προσπαθεί οι προθέσεις του να μην γίνουν αντιληπτές από το περιβάλλον. 

Πλησιάζει το παιδί ή τον έφηβο με καλοσύνη, επιβραβεύσεις, χαμόγελο και "αγάπη"ή κάποιες φορές με φόβο. Προσπαθεί να εγκαταστήσει μια σχέση μεταξύ τους εμπιστοσύνης, ασφάλειας, οικειότητας και κοντινότητας. Μιλάει τρυφερά και δείχνει συναισθηματικά διαθέσιμος. Δημιουργεί μικρά μυστικά με το παιδί - έφηβο για να είναι σίγουρος για την εχεμύθεια που θα υπάρξει. Κάποιες φορές κάνει δώρα και χαρίζει πράγματα στο παιδί (αγοράζει δώρα ή το κερνάει). Αρχίζει σταδιακά να παραβιάζει τον προσωπικό χώρο του εφήβου-παιδιού με μικρές κινήσεις (τυχαία αγγίγματα, λόγια..).

Ωστόσο ταυτόχρονα αναπτύσσει μια οικειότητα και δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στην παρέα του με τα παιδιά που αυτό το χαρακτηριστικό ίσως μας δίνει την ελπίδα ότι μπορεί να τον αναγνωρίσουμε έγκαιρα. Δεν είναι σπάνιο οι άνθρωποι αυτοί να επιλέγουν επαγγέλματα που τους φέρνουν σε εύκολα σε επαφή με παιδιά και έφηβους. 

Το μήνυμα που λαμβάνει το παιδί - έφηβος είναι διπλό. 

Ο άλλος είναι "καλός και κακός" ταυτόχρονα. Από την μία το πρόσωπο αυτό δείχνει να αγαπάει, δείχνει ενδιαφέρον και "τρυφερότητα", δείχνει οικειότητα και λέει λόγια αγάπης. Από την άλλη αυτά τα λόγια "αγάπης " έχουν μέσα τους στοιχεία πίεσης, εκβιασμού, εξαναγκασμού. Το μήνυμα αυτό μπερδεύει, τρομάζει και μοιάζει να βγάζει σε αδιέξοδο. 

Αν μιλήσει ο ανήλικος, προδίδει την σχέση - Αν δεν μιλήσει προδίδει τον ίδιο του τον εαυτό. Όποια κίνηση και να κάνει μοιάζει να είναι "λάθος". Προδοσία από την μία, έκθεση και ντροπή από την άλλη. 

Στα 20 και πλέον χρόνια μου στην θεραπεία έχω βρεθεί μέσα από τις αφηγήσεις των θεραπευόμενων, μάρτυρας εκατοντάδων ιστοριών σεξουαλικής κακοποίησης. Ο θύτης, έτσι θα ήθελα να τον αποκαλέσω είναι πολλές φορές πρόσωπο υπεράνω υποψίας, ανεξαρτήτου μορφωτικού και κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου και status. Ειδικά στα αθώα μάτια ενός μικρού, άγουρου ακόμα κοριτσιού ή αγοριού.

Αν είναι έτοιμη λοιπόν η εικόνα...

Ενός άντρα ή μίας γυναίκας που στα 30, στα 40 στα 50 χρόνια της ζωής, αποφασίζει να αποκαλύψει ένα τέτοιο ένοχο μυστικό, ας είμαστε ευγνώμονες για την εμπιστοσύνη που δείχνει. Ας είμαστε ευγνώμονες για την αλήθεια και το θάρρος. 

Ας είναι αρκετό το γεγονός ότι έστω και τώρα ότι μιλάει. Γιατί απλά μάλλον νωρίτερα δεν το μπορούσε, δεν το άντεχε να σηκώσει το βάρος της αποκάλυψης. Ας επιτρέπουμε στους ανθρώπους να ακουμπάνε τα βάρη τους και να τα φέρνουν στο φως. 

Ας αντέχουμε να ακούμε, ας προσπαθούμε να καταλάβουμε. 

ΑΡΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. 



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις