Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΧΕΙ ΑΞΙΕΣ.Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ...ΓΑΜΩΤΟ... Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ. ΒΡΗΚΑ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ...

Ψάχνοντας στα συρτάρια μου για μνήμες από το ΚΕΘΕΑ  βρήκα σημειώματα και ευχετήριες κάρτες, βρήκα φωτογραφίες και μηνύματα ζωής, βρήκα στιγμές από τις ζωές ανθρώπων που είναι καλά εκεί έξω ζωντανοί, βρήκα τραγούδια και πολλή αγάπη, βρήκα πόνο, όνειρα σε ένα κουτί κλεισμένα, βρήκα ελπίδες, φωνές, βρήκα την Φιλοσοφία της ΙΘΑΚΗΣ που διαβάζαμε κάθε πρωί στο σαλόνι, βρήκα την κραυγή. 

Αυτή την κραυγή ζωής. 

ΕΙΜΑΙ...

Πήγαμε την Κυριακή στο βουνό. Υπήρχε ένταση, πίεση, άγχος. Καθίσαμε λοιπόν στην σειρά, με θέα την λίμνη και φωνάξαμε δυνατά τα ονόματά μας. Εμείς οι καθαροί...

Τα παιδιά μου ενθουσιάστηκαν.

 Ακούγανε το όνομά τους με αντίλαλο και εγώ συγκινήθηκα. 

Μαζί με τα δικά μας ονόματα άκουσα και εκείνα χιλιάδων ανθρώπων που περάσαν από τις Θεραπευτικές Κοινότητες. 

Είμαι ο Γιώργος, είμαι ο Νίκος, είμαι η Χριστίνα, είμαι η Ελένη, είμαι ο Νεκτάριος, είμαι ο Γιάννης είμαι ο Λευτέρης, είμαι ο Μανώλης, είμαι ο Χρήστος, είμαι ο Άρης, είμαι ο Κώστας, είμαι ο Βασίλης, είμαι ο Άκης, είμαι η Μαρία...

ΕΙΜΑΙ, ΥΠΑΡΧΩ, ΖΩ, ΕΛΠΙΖΩ, ΠΑΛΕΥΩ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ, ΣΥΝΕΧΙΖΩ, ΕΙΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ...

Βρήκα ανάμεσα σε άλλα αυτό το γράμμα. 

Αυτό το γράμμα γράφτηκε πολλά χρόνια πριν. Ήταν τα πρώτα μου χρόνια στο ΚΕΘΕΑ.

Τα πρώτα μου χρόνια στην ΙΘΑΚΗ. 

Ο Γιάννης δεν τα κατάφερε. Ήταν όμως μαζί μας τότε, στην ΙΘΑΚΗ. Ο Γιάννης έφυγε από την Θεραπευτική Κοινότητα. 

Θυμάμαι την τελευταία μας κουβέντα στο δωμάτιο υποδοχής. 

"Μπορείς να ξαναγυρίσεις όταν θα είσαι έτοιμος".

Δεν γύρισε ποτέ... Δεν πρόλαβε.

Λίγες ημέρες μετά μάθαμε για τον βίαιο θάνατό του. He. Αυτή δεν έκανε διακρίσεις. Αυτή δεν αστειευόταν. 

Ο Γιάννης έφυγε. Είχε γίνει πλέον 29 χρονών. Είχε πρωτοέρθει στα 21 του. Του γράψαμε τότε ένα γράμμα στην Κοινότητα. Ένα γράμμα αποχαιρετισμού και γνωριμίας για τους γονείς του. 

Εμείς ξέραμε. Ξέραμε ότι ο Γιάννης ήταν ο άνθρωπος στης διπλανής πόρτας. Ξέραμε ότι δεν ήταν τέρας. 

Ξέραμε ότι ο Γιάννης και ο κάθε Γιάννης στην εξάρτηση μπορεί να κάνει πολλά. Άσχημα, εξευτελιστικά, ανούσια, ντροπιαστικά, άτιμα, χειριστικά, βρώμικα. 

Ξέραμε όμως και ότι ο Γιάννης και ο κάθε Γιάννης, αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.

 

ΞΕΡΑΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. 

Και η Θεραπευτική Κοινότητα ως μέθοδος είναι ένα θεραπευτικό εργαλείο. Μια μικρή κοινωνία που μέσα στην Δυναμική της ο εξαρτημένος βιώνει ξανά τα χαμένα συναισθήματά του, μαθαίνει τα όρια, ξαναβρίσκει τις χαμένες του αξίες, πιστεύει στον εαυτό του, ανακτά την αυτο αξία του, εντάσσεται σε ομάδες, γίνεται ξανά κοινωνικός, μαθαίνει την αγκαλιά και την ανθρώπινη επαφή, αναλαμβάνει ευθύνες και υποχρεώσεις, δέχεται συνέπειες αν δε είναι εντάξει γιατί έτσι γίνεται και στην ζωή, μαθαίνει το ήθος, την ειλικρίνεια, την αλληλοβοήθεια, τον σεβασμό, την τιμιότητα. 

ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΝΑ ΖΕΙ... 

Ξέραμε ότι ο Γιάννης και ο κάθε Γιάννης μπορεί να αλλάξει. Δεν τα καταφέρουν όλοι.

 Όμως χρειάζεται να υπάρχει ένα μέρος και για εκείνους. Εκείνους που κάποια στιγμή η πυξίδα της ζωής τους χάλασε και έχασαν τον δρόμο. Δεν είναι δραματικό. Είναι αλήθεια.

 Τόσα χρόνια στην απεξάρτηση έχω γνωρίσει πολύ μεγάλα καθίκια και τα καλύτερα παιδιά. Υπάρχουν , όλα. Όπως υπάρχουνε παντού. Στην δουλειά, στα σχολεία, στην Βουλή, στα γήπεδα, στην εκκλησία, ,στον στρατό, στην αστυνομία, στα νοσοκομεία. Παντού. 

 Έχω γνωρίσει παιδιά "ενός κατώτερου θεού" , παιδιά από γονείς φτωχούς και ταλαιπωρημένους, παιδιά της φυλακής, παιδιά από σπίτια καλά με οικονομική άνεση, παιδιά με μόρφωσή και "καλή ανατροφή", παιδιά των δρόμων...

 Έχω γνωρίσει αργότερα στην απεξάρτηση από το ΑΛΚΟΟΛ και τον ΤΖΟΓΟ ανθρώπους έξυπνους, δραστήριους, ανθρώπους που έχω θαυμάσει για το κουράγιο και την θέλησή τους να αλλάξουν, απατεώνες, τεμπέληδες, αγωνιστές, ανθρώπους τίμιους , οικογενειάρχες , ανθρώπους υπερήφανους, αξιόλογους, κακοποιημένους. Ανθρώπους που πίστεψαν ότι είναι ασήμαντοι γιατί πήραν την ζωή τους λάθος.  

Γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς, στρατιωτικούς, λογιστές, μαθηματικούς, φαρμακοποιούς, αστυνομικούς, φυσικούς, οδηγούς ταξί, εργάτες, άνεργους, επιχειρηματίες με εκατομμύρια ευρώ που έχασαν στον τζόγο, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, δημόσιους υπαλλήλους, γυναίκες κακοποιημένες, γυναίκες δυνατές αγέρωχες. 

Και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. 

Έχω γνωρίσει ανθρώπους της διπλανής πόρτας.  

Μπορεί και να γίνεται... 

Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΧΕΙ ΑΞΙΕΣ.

Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ...ΓΑΜΩΤΟ...

Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ.